“ Bir kadını ortadan ikiye böl...” demiş Cemal Süreyya. “Yarısı annedir, yarısı çocuk, yarısı sevgili yarısı aşk...”
Sayfa 233Kitabı okudu
Her işte vardır bir hayır.
Sayfa 210Kitabı okudu
Dilin kemiği olsaydı kırar terbiye edilir, düşüncenin duvarı olsaydı çarpar yumuşatılırdı. Ama yoktu işte.
Sayfa 107Kitabı okudu
İnsan nefret ettiği kişi için bu kadar çok üzülür müydü?
Kalbi acır mıydı?
Sayfa 27Kitabı okudu
Fesuphanallah, bana sabır ver!
Sayfa 11Kitabı okudu
"Bir kadını ortadan ikiye böl..." demiş Cemal Süreya. "Yarısı annedir, yarısı çocuk, yarısı sevgili, yarısı aşk..."
Sayfa 233Kitabı okudu
Geçmişi değiştiremezsin ama gelecek hâlâ avuçlarının içinde...
Sayfa 71Kitabı okudu
İnsan yetinemiyordu elinde olanlarla hiçbir zaman. Hep daha fazlasını, hep daha iyisini istiyordu. Nankördü fıtratı, tefekkürü bilmiyor, aç nefsini doyuramıyordu. Ya her şeyini kaybedince, ya da sınanınca anlıyordu aslında ömrün kısa, bir avuç toprak dışında bir şeyin insanoğluna kalmadığını.
Sayfa 29Kitabı okudu
Ama bu, suçsuz olanı cezalandırmaktan geçmiyor...
“Ve Rüzgâr... Esme’yi öğrendi!”
Son...
Penceremin perdesini havalandıran Rüzgâr.
Denizleri köpük köpük dalgalandıran Rüzgâr.
Gir içeri usul usul beni bu dertten kurtar.
Yabancısın buralara; nerelerden geliyorsun?
Otur dinlen başucuma; belli ki çok yorulmuşsun.
Bana Esme’yi anlat. Bana Sevmeyi Anlat!
Bana Esme'yi Anlat. Esip geçmeyi anlat.
Anlat ki çözülsün dilim; Ben Rüzgâr'ım demeliyim;
Rüzgârlığı anlat bana; senin gibi Esme’liyim.
“Bana Sevmeyi Anlat Esme'm. Ben de seninle Esme’yi öğreneyim...”
O, Eşme’yi sadece yatağında istemiyordu! Sofrasında, bahçesinde, gezdiği her yerde, olduğu her ortamda yanında, karşısında istiyordu.
Aşk; kaçmaktan çok kovalamayı,
görmekten çok düşlemeyi, sevmekten çok özlemeyi sever...
Ve Aşk Öyle haindir ki; nerede imkânsız var, onu seçer..