Şiir +2
Bi' akşam bi' şiirin önünde diz çökmüş ve biat etmiştim. O zaman anlamıştım bu sözün derinliğini:
"Eyvah ki şiire düşmüşüm bunca âlem arasında.
İflâhım bir ihtimal, ıslahım nâmümkün."
Sonra gerçeği gördüm, yalan gerçeğini. Şu satırlar dökülmüştü sayfama:
Keşke bir şiirin her şeyi değiştirebileceği bir dünya mümkün olsaydı. En azından keşke hala bu yalana inanabiliyor olsaydım kendi dünyamda.
"Sadece aşk ve ölüm her şeyi değiştirir." diyor Halil Cibran.
Bu söz henüz yalanlanmamış yalın bir gerçek olarak yaşıyor ve yaşayacak ölene kadar. Yani bir başka gerçek onu öldürene kadar.
Anı yaşamak hayatın her alanında pek tabi mümkün değildir ama gidişatın normal olduğu yerlerde uyum sağlayıp ana odaklanıp keyfini çıkarmak varken neden hep bana göre değil ben bilmiyorum gibi negatiflikleri kullanırız. An da sizin sınırlarınızı aşmanız değil anın tam merkezine geçmeniz değil kıyısından köşesinden uyum sağlamanız hayatınızın bir parçası olsun. Zaten uyum sağladığınız yerde bir bakmışsınız tam merkezindesiniz. Hayat hep bir mücadele zaten en azından bulunduğunuz ortamlardan keyif almayı kendi dinamiğiniz haline getirin.
...
"Bir yer var, biliyorum;
Her şeyi söylemek mümkün;
Epeyce yaklaşmışım, duyuyorum;
Anlatamıyorum."
Orhan Veli Kanık
Ölüm?
Bir gün ölüm yox olsa, kimsə ölməsə, görəsən, dünyada nələr, hansı ağlagəlməz çaxnaşmalar baş verərdi? Ölüm mükafatdırmı? İnsan ölümə görə Tanrıya minnətdar olmalıdırmı? Niyə heç kəs ölmək istəmir? İnsan hansı səbəbdən ölümünü təsəvvür edə bilmir? Ölümün qaçılmaz olması insanın xarakterində, mahiyyətində hansı keyfiyyətləri yaradır? Əgər hansısa yollarla ölümdən qaçmaq mümkün olsaydı, həyat, ölümdən xilas yarışına çevrilməzdimi? İnsan bir ay, bir həftə öncə öləcəyini bilsəydi, özünü necə aparardı?
...
"Bir yer var, biliyorum;
Her şeyi söylemek mümkün;
Epeyce yaklaşmışım, duyuyorum;
Anlatamıyorum."
Orhan Veli Kanık