Bir veli bana çocuğun her gece yatağa cep telefonuyla girdiğini, uyumadan önce mutlaka bir iki saat oyun oynadığını ve bunu engelleyemediklerini söylemişti. Sonra aramızda şöyle bir diyalog gelişti;
“Çocuğunuz salonda meyve yerken çekirdeklerini etrafa fırlatıyor mu?”
“Yok artık hocam, o kadar da değil! Bizim problemimiz telefon.”
“Peki, eline boya kalemini alıp evin duvarlarına resimler çiziyor mu?”
“Ha ha ha! Çocuk on iki yaşında hocam. O yaşı çoktan geçti.”
“Okul kıyafetiyle mi yatıyor, pijamasıyla mı?”
“Okul kıyafetiyle mi? Annesi duman eder valla!”
“O zaman sıkıntı sizde.”
“Nasıl yani?”
“Siz biraz önce sorduğum şeylerin yapılmaması gerektiğiyle ilgili çok net bir tavır sergilemişsiniz ve çocuğunuz da ikna olmuş. Ama yatağa cep telefonuyla girme konusunda sizin de kafanız karışık gibi. Yani daha siz ikna olmamışsınız. Eğer bunu asla olmaması gereken bir şey olarak görseydiniz, çocuğunuz da yapmazdı.”
Gerçekten de böyle! Eğer evinizde çocuklar bazı kurallara uymakta zorlanıyorsa, önce sizin bu kurallarla ilgili zihinsel durumunuzu gözden geçirmeniz lazım. Çünkü herhangi bir konuda yetişkinlerin kafası karışıksa, çocuğun o konudaki kuralla barışık olması mümkün değildir.
On iki yaşındaki çocuğunuz salonda sigarayı yakıp, “Anne, bana bir orta kahve yap!” dediğinde vereceğiniz tepkiyi düşünün! Sonra da cep telefonuyla yatağa girdiğinde verdiğiniz tepkiyi…
İşte çocuğunuzun evde neyi yapıp yapmadığı, bu iki tepki arasındaki farkta gizlidir.
Salih Uyan