"Sahi iki kişinin el ele tutuşup mutlu mesut dolaşmalarını doğal bir güzellik olarak algılayan bu insanlar, bir başına yürürken gülen birini niye yadırgarlardı? Ne yani, yalnız olmak suç muydu?"
ÖLÜM GELİYOR
Ölüm geliyor
Ufak içten gülen bir çocuk gibi geliyor
Umarsızca belkide
Kalleşçe geliyor
Ölüm geliyor
Gözlerime güle güle geliyor
Ölüm geliyor
Sessiz ol
Kapıları kapatsanda geliyor
Ölüm geliyor
Günaydın
Yalnızlık, soğuk bir günde maviliklerle dolu bir denize girmeye benzer.
Önce ürperir, sonra alışır, alışınca da çıkmak istemez insan.
Sayfa 198Kitabı okudu
İnsanın yaşadığı dünyaya ayak uydurduğunun en net göstergesi, insanın da tıpkı dünya gibi, karanlık yüzünü aydınlık yüzünden saklar biçimde ikiyüzlü oluşuydu.
Sayfa 87Kitabı okudu
Dünyanın yoksullar için bir huzur evi olmamasının nedeni, yeryüzünün zenginler için bir bakımevi olmasındandı.
Zaman bir aceleyle aldı yıllarımızı
Yaşlı bir ağaç gibiydik nitekim.
Dallarımıza kuşlar konarken,köklerimizi solucanlar kemiriyordu.
Sayfa 37Kitabı okudu
İnsanlar gökyüzü cennetinden bir elma ağacının dalını incitmenin cezasını, yeryüzü cehenneminde birbirlerini inciterek ödüyorlardı.
Sayfa 25Kitabı okudu
"Kar gibi bembeyazdım" dedi kadın.
Kilometrelerce yol alıp kendi gökyüzümde, insan bildiklerimin arasına düştüm.
Düşlerimin üzerine basıldı dostum, bulanıklaştım, eridim, tükendim."
"Öldükten sonra en son çürüyen organın kalp olduğunu öğrendiğimden beri sorguluyorum: Ey insanlar, siz kalbinizi ne çabuk çürüttünüz?" diyor 
Murat Gülen
Yazma dedim kendime, yazma Hülya! Öyle ya sevmezsin sen eleştiriyi(negatif olanları). Evet sevmem, mümkün oldukça kaçar, kaçamadıkça da hep sormak isterim "Eleştirmekten öte n'apıyorsun?" diye. Eylemsiz lafları duyması bile iyi gelmez bana anlayacağınız. Bu kitap içerisinde pek çok durumu eleştiriyor yazar ama bunu öyle güzel yapıyor ki, kelimeler kendilerine bu kadar güzel yerler bulabiliyorsa nefesimiz neden amaçsızca titreştiriyor ses tellerimizi, diye düşünmeden edemiyorum.
Okurken sıkça, sol tarafımıza daha yatkın olduğu için kalbimiz, sol tarafımda bir sızı hissettim. Yazar da bunu öngörmüş olacak ki bazı bölümlerin sonuna "Sol omzuna dokun." gibi hatırlatmalar eklemiş, sonuçta kalpten omuza ne kadar mesafe vardı ki? Biliyordu dokunduğu yerleri... Üzüntümün diğer nedeni de bu aslında; keşke tertemiz doğan kalbini kötülükle dolduran insanlar da okusa da onların da titrese kalpleri, belki yeniden can bulurdu kaybettikleri iyilikleri.
Cancağızım, diyor. 
O Gemi Gelene Kadar Ben Uçmayı Öğrendim
"Biz, uçmayı, buranın bize ait olmadığını anlayınca öğrendik...
Bak! Sol omzunda bir kanat." :(
Ne yere ne göğe ne de suya... Cemre yüreğe düşmezse dünyaya gelmez bahar.
Sayfa 76Kitabı okudu
"İçimde önyargı büyütmek yerine umut biriktirmeme rağmen sahte kimliklerin gerçek hallerini gördükçe ölüyor suretler tek tek zihnimde... Sanki buzdan insancık heykelleri yapıyorum, onlarsa anbean benliğinden geçtikçe damla damla yok oluyorlar. Tam bir felaket! "
*Cemal Süreya
Sayfa 67Kitabı okudu
Araftan daha kötüsü, nerenin cennet nerenin cehennem olduğunu bilemeyişimizdir.