Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.13
Murat Yağız
Murat Yağız
@murat_yagiz
Harita Mühendisi
41 okur puanı
Haziran 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Uzun bir yolculuğun sonuna gelmişlik hissi... Serinin son kitabı kuleyi bitirdiğimde tam da böyle hissettim.
Kara Kule serisine geçen sene başlamıştım ilk kitabını çok saçma bularak ama bu kitaba seri olarak bakarsak bir kitabın başlangıç cümlesiyle eşdeğerdi ilk kitap. Çok uzun 7 kitap sabır istiyor bazı yerlerde anlamakta zorlaşıyor New York, Orta Dünya derken insanın kafası bazı yerlerde karışıyor. İlk kitaptan sonra ikinci kitabı bitirdiğimde gerçekten merak uyandıran şeylerle karşılaşıyoruz bir dizi bölümü gibi son kitabın bittiği yerde bir sonraki kitap başlıyor bu böyle Susannah'ın Şarkısı'na kadar devam etti ama serinin altıncı kitabı bana ilk kitap gibi hiç zevk vermedi.
Kara Kule karakterlerin oldukça yoğun olduğu bir kitap Mahşer de öyleydi ama Kara Kule de karakterlerin hepsinin içine bir bir giriyorsun ve bir diğer güzel tarafı karakterlerin bazılarıyla diğer Stephen King kitaplarında da karşılaşıyorsun bu da gerçekten King'in eşi benzeri olmayan bir kalemşor olduğunu gösteriyor.
Silahşor Roland yolculuğuna tek başlıyor ve tek bitiriyor. En sevdiğim karakter Jake Chambers oldu son ölümü oldukça duygusaldı. Eddie ve Susannah neyse de Jake'in ölmesini hiç istemezdim.
Kara Kule serisinin bir kitabı daha görünüyor 4 ve 5. kitaplar arasında hiç ara vermeden okuyacağım ve karakterlerle öyle vedalaşacağım. Beni meraklandıran, heyecanlandıran uzun bir yoldu bu serüven bu kitabı yazdığın için teşekkürler derim sai King...
"Sözünü tuttun. Beni ayaklarına getirdin..." dedi. İstemsizce çok hoşuma gitti İzmir'in bu sözü.
Kitapta çok güzel yerlerde var belki binlerce alıntılayacak cümle bulabilirsiniz fakat çok eleştirilecek yerleri de olduğu kesin. Oldukça akıcı ilerleyen bir kitaptı okuduğum ikinci Beyza Alkoç kitabı ve hemen devamına üçüncüsüne başlıyorum. Kitabın başından beri kitabı İzmir'den değil de Ege ağzından okumayı çok isterdim ben, kitabın sonunda ufakta olsa yer vermiş neyse ki.
Kitabın konusu Ege ve İzmir'in aralarında kilometrelerce mesafe olmasına rağmen aşkı ve kavuşmalarını konu alınmış yani bana göre içinde başka da bir şey bulamazsınız, o yüzden bana pek hitap etmedi kitap. Eleştireceğim bir diğer konu ise gerçekçilik bir kitapta bu kadar tesadüfi olay mı olur her şey bu kadar kolay mı diyesi geliyor insanın tıpkı Enkaz Altındakiler kitabında olduğu gibi...
Gayet sade bir kitap ne abartıldığı kadar var ne de eleştirildiği kadar. Kimse için mutlaka okuman lazım diyeceğim bir kitap değildi.
Bu seriye devam edeceğim bakalım Ege ve İzmir'i ne bekliyor, tek umudum biraz daha heyecanlı olması...
Hemen hemen herkes gibi ben de filmden meraklanıp almıştım seriyi, ilk kitabın betimlemeleri daha çok hoşuma gitmişti o yüzden bu kitaptan daha çok beğendim kitabın ortasından itibaren beni çok sıkmaya başladı. Konu olarak bu kitapta kahin olan ve babasını bulan Atiye'nin aklı kayıp olan annesinde kalmıştır ve On İkiler Meclisinin ona verdiği 5 boyut kapısı kapatma görevini yerine getirmesi istenmiştir ancak Atiye buralardan birinde annesini bulmaktadır. Bu sırada dünyada kötülük hakim olup dünya yok oluşa sürüklenmektedir. Atiye Göbeklitepede bir boyut kapısı açarak insanlığın başka bir boyutta hayata devam etmesini sağlamıştır.
Sanki kitap bitmemiş gibi çünkü Atiye aşık olduğu adamı ve en sevdiği arkadaşlarını yok oluşun içinde bıraktı.
Okur Takip Önerileri
Roland’ın kuleye doğru yolculuğu devam ediyor.
Serinin ilk kitabını okuyalı 4 5 ay kadar oldu ama kitabın içindeki ufak bilgilerle olaylar yeniden canlandı kafamda öncelikle serinin ilk kitabında Roland zaman ve mekan kavramından bağımsız bir yerde kara adamı kitabın sonuna kadar kovalayıp kule hakkında ondan bilgi alıyordu ve siyahlı adam ölüyordu.
Üç’ün Çekilişi kitabıda serinin ilk kitabının bittiği yerden başlıyor. Roland deniz kenarında otururken denizden gelen ve garip şeyler söyleyen bir yaratık tarafından saldırıya uğruyor ve birkaç parmağını kaybediyor. Roland yaralı bir şekilde deniz kenarından yolculuğuna devam ediyor ve karşısına sırasıyla 3 tane kapı çıkıyor. Bu kapılar New York’ta 20. Yüzyılın farklı zaman dilimlerine çıkıyor; ilki eroin bağımlısı bir tutuklu, ikincisi bacaklarını bir tren kazasında kaybetmiş siyahi gölgelerin kadını ve sonuncusu zalim ve insanları öldürmeyi düşünen bir itici.
Tüm bu hikayenin sonunda Roland, Eddie ve Susannah ile birlikte Kuleye yolculuğuna devam ediyor bu kitap beni oldukça meraklandırdı. Serinin diğer kitabını Silahşorun Kuleye yolculuğunu Kulede ne ile karşılaşacağı son derece heyecanlı. Beklemedeyim.
Hayattaki en zor şey çaresiz kalmaktır. Bütün olasılıkları tüketmiş şekilde elinden bir şey gelmeyeceğini bilerek yerinde saymaktır. Bu kitap bana bunu bir kez daha hissettirdi. Daha önce üç kere almıştım bu kitabı elime ama bir türlü okumaya fırsat bulamamıştım o zaman bilmiyordum beni ne kadar etkileyeceğini okudum ve en beğendiğim kitaplar listesine ekledim.
Öncelikle kitap çok akıcı hiçbir şekilde insanı sıkmıyor adeta zamanda yolculuk eder gibi 1933 ve 2013 yıllarında gidip geliyor. Her bölüm sonrası insanı merak içinde bırakıyor.
Kitabın konusu ise 1933 yılında zor bir geçimi olan Vera Ray’in bir gün işten evine dönerken çocuğunu evde bulamayışı ve kaçırıldığını düşünerek onu bulmak için mücadele edişidir. Kitaba adını veren böğürtlen kışı olayı ise mevsimsiz gelen bir karlı fırtınadır. Vera çocuğunu tam bu fırtınada kaybeder ve onu bulmak için çaresiz bütün yollara başvurmaktadır.
Bu karlı fırtınadan 80 yıl sonra yani 2013’te aynı fırtına bir kez daha gerçekleşir. Karakterimiz Claire bir gazetecidir ve bu fırtına hakkında bir makale yazmak ister ve Daniel Ray’in kayboluşunu araştırmaya başlar. Araştırma derinleştikçe Claire hedefine ulaşır ve ilginç bir tesadüfle karşılaşır…
Kitabın beni en çok etkileyen kısmı Warren’ın çocukluğunun geçtiği evine geri döndüğü andı yaşanacak bütün duygular yaşandı. Yazarın son sözüyle veda edelim “Umarım bu roman benimkine dokunduğu gibi, sizin yüreğinize de dokunmuştur.”
