Özleyip de vardığım her yerden, hemen kaçsam diyorum.
Ne aradığımı bilmiyorum, ne de bulduğumu
Bilmem neresinde yanıldım bu hayatın?
Yüreğimi kabartan o sevinç, şimdi sonsuz bir acı oldu.
"Akşamüstüne doğru, kış vakti; Bir hasta odasının penceresinde; Yalnız bende değil yalnızlık hali; Deniz de karanlık, gökyüzü de; Bir acaip, kuşların hali."
İnsan sevmelidir. Ama neyi sevmelidir? Kimi sevmelidir? Bunları sakın ruhsal bunalımlar sanma. Bilinçliyim. İç diye bir şey var, kurtarılmayı bekleyen içler, kurtarılmayı bekleyen dışlar! Herkes bütün evren bekliyor!
“Böyle havada âşık oldum;
Eve ekmekle tuz götürmeyi
Böyle havalarda unuttum;
Şiir yazma hastalığım
Hep böyle havalarda nüksetti;
Beni bu güzel havalar mahvetti.”