m.
@muratbicici
Yaşamak biraz da elindeki silahın namlusunu kendi şakaklarına dayama meselesidir zaten
462 okur puanı
Ocak 2022 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Biliyor musun Andrey, benim içimde ne yakıcı, ne de kurtarıcı bir ateş yanmadı. Hayatımda hiçbir zaman başkalarınınki gibi gittikçe renklenen, parlak bir güne çevrilen bir sabah olmadı. Benim hayatım, sönmüş başladı. Tuhaf kendimi bilir bilmez sönmeye başladığımı hissettim. Sonra kitaplar okuyup da onlarda hayatta kullanamayacağım gerçekler buldukça, dostlar arasına dedikodular, alaylar, soğuk, kötü, boş gevezelikeler dinledikçe, gayesiz sevgisiz toplumlara katıldıkça daha kötü oldum.
Sayfa 226Kitabı okudu
Yüzeyden bakınca göremezsiniz. Dışarıdan bakınca çok iyi bir yaşam sürüyor gibi görünüyorum. Ama biraz daha derinlere inince içimde koskoca bir ümitsizliğin hüküm sürdüğünü görürsünüz. Şöyle diyelim zihnime sahip olamıyorum tuhaf ve sefil düşünceler saldırıp zihnimi işgal ediyor.
Sayfa 174Kitabı okudu
Ben topluma karışıp onların arasında, sürecek bir yaşamdan söz etmiyorum. Toplumsal ilişki kurma yeteneğim, başkalarına duyduğum güven ve ilgi:bunlar çoktan köreldi. Tabi bunların bir zamanlar var olduğunu varsayarsak. Ben hep yalnız insan oldum.
Sayfa 177Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Yaşarken yaşayın! İnsan yaşamını tamamlayıp öldüğü zaman ölüm, taşıdığı dehşeti yitirir. İnsan doğru zamanda yaşamazsa, asla doğru zamanda ölmez.
Bir kitap okudu
415 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
2024 okuma hedefini ekledi.
2024 OKUMA HEDEFİ
2/50 kitap - %4 tamamlandı
2 kitap okudu
50 kitap
973 sayfa
0 inceleme
10 alıntı
5 günde 1 kitap okumalı.
Aşk, dünyanın en büyük bencilliğidir.
Acı, hep acı ve keder. Ne yazık ki ömrümüzün büyük durakları bu ızdıraptan ibaret...
Mesele aklın kabul ettiğini, kalbe anlatmaktı. İşte onu beceremiyorumdum.
Bir kitap okudu
558 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
Kuş uçmaz, kervan geçmez bir yerdesin.
Su olsan kimse içmez,
Yol olsan kimse geçmez,
Elin adamı ne anlar senden?
Döngü
Umutsuz uyanıyor, bu mutsuzluğu yenmeye çalışıyor, öğleye doğru da yeniyorum. Öğleden sonra umutsuzluk yeniden başlıyor, akşama doğru tekrar kayboluyor, gece uyandığımda büyük bir aldırışsızlıkla gene gelip çatıyor.
Acının enlem ve boylamlarında gidip gelen bir gemidir yüzüm. Fırtınası kendinden, pusulası kendidir. Bir şeylerin vakti geçti artık, nelerin bilmiyorum. Göğümde dondu karanlık. Bir urgan kendini bağladı. Süte irin karıştı.
Sayfa 323Kitabı okudu
