Mustafa Kutlu'nun "Bu Böyledir" kitabında Manifaturacı olan Rafet'in ölümü betimlenirken çarpıcı ve güzel ifadeler dikkatimi çekmişti.
Rafet’in dükkanını büyütme hayallerinin, kendini dünya işlerine kaptırmasının ve gün sonunda gelen ölümünün anlatıldığı bölümü kısaca özetleyeyim sizlere.
Manifaturacı Rafet, sabah işe gelir ve koyulur günlük işlerine. Hanımı da dükkana bir sepet armut göndermiştir. Her işi yaptığında şu armut da pek koktu bir tane yesem diye içinden geçirir. Sonra günlük aldı-sattılar, müşteriler, hesap-kitap, namaz molaları, yeğeni ve aynı zamanda çırağı Süleymanla diyolaglar, iç konuşmaları, oğlunun okul durumları vb derken günlük işlerle meşgul olur. Nihayet akşama doğru rafları düzeltip çıkma zamanı geldiğinde armuttan da bir ısırık almıştır sonunda. Bir ısırık aldığı armudu masaya koyup kasayı toparlayıp çıkma planı yaparken ölüm kalp krizi şeklinde kapısını çalmıştır.
Akşamın mora çalan lacivert tülleri açık dükkan kapısı
önünde armut kokan rüzgarlara kapılıp dalgalanmaya durur. Orada, tezgahın üzerinde yarısı yenmiş bir armut
vardır. Alınmış kararlar, verilmiş sözler, yapılmış hesaplar vardır. Ama ölüm de vardır işte...
Ne zaman yarım kalan şeyler duysam bu hikaye gelir aklıma. Ne yaparsak yapalım burası mamur olmanın yeri değil zaten..
Mustafa Kutlu hikayeleri gerçekten çok kıymetlidir. Okumanızı öneririm. Uzun Hikaye kitabı da sinemaya aktarıldı, sinema severlere de bi tavsiye olsun.
