Murat Menteş'in son kitabı "Afili Hafiye" eserinde bir noktalama işareti kullanımı dikkatimi çekti. Başka bir yerde rastlanılacak bir kullanıl değil. En azından ben ilk kez görüyorum. Alt tire olarak kullanılan noktalama işaretini yazar kitabında diyaloglarda bir kişinin sözünün kesilip konuşmanın diğer kişiye geçtiği yerde sözün kesildiği kelimenin bitimine koymuş.
Murat Menteş ile bir söyleşimizde bunu ifade ettim kendisine. Litaretüre girmesi gerektiğini belittim. Bu konuyu da CİMER aracılığı ile Türk Dil Kurumu'na ilettim. Kitaptan örnek kullanım:
-Serüvenin sonunu biliyor musun?
+Hayır sadece uyduruyorum.
-Tamam ama... Anlatmaya başladığında hikayenin nereye varaca_
+Senden öğreniyorum.
Evren karşımıza aynalar çıkararak kendi içimize yönelmemizi sağlar. Etrafınıza bakıp çevrenizdeki insanları inceleyin. Hayatınızın sahnesinde rol almalarının mutlaka bir sebebi vardır.
Doğum günü partilerinden söz ettiğimde beni ilgiyle dinlediler. Onlara pastayı, şarkıları, armağanları ve her yıl bir adet artan mumları anlattım. “Bunu neden yapıyorsunuz?” diye sordular. “Bizler için kutlama özel bir durumu dile getirir. Yaşlanmanın nesi özel anlayamadık, bunu sağlamak için bir çaba göstermeyiz ki! Bu kendiliğinden olur.”
“Peki.” dedim ben de, “Sizler de neyi kutlarsınız?”
“Daha mükemmel olmayı. Bizler eğer geçen yıla oranla daha iyi, daha bilge olmuşsak bunu kutlarız. Bunu da ancak sen kendin bilebilirsin ve kutlama partisinin ne zaman yapılabileceğini sen söylersin.”