Maintenant III: Oscar Wilde Yaşıyor (Kendi çevirilerimden)
1913 yılı, 23 Mart gecesiydi.
Eğer o kış akşamı hâlet-i ruhiyemi anlatmak isteseydim derdim ki hayatımın en kayda değer anlarıydı. Hayatımın acayipliklerini sunmak istiyorum size, doğasını garipliklerimin; tiksinç doğamı, beni daima doğru bir yola sevk olmaktan alıkoysa da asla hiçbir şeye değişmeyeceğim doğamı: bazen dürüst kıldı beni, bazen
Mantıklı zihin kendi teorilerini, kendi fikirlerini uydurmaya ve ileri sürmeye devam eder ve gerçeği de buna uydurmaya çalışır. Gerçeklik senin fikrini izlemelidir; mantıklı bir zihin budur.
Çaba, gerçekliğin senin ideolojinin bir gölgesi olması gerektiği yönündedir.
Fakat bu mümkün değil, imkansızı deniyorsun. Bu olası değil, olamaz.
İdeoloji gerçeği takip etmek zorunda ve senin gerçekliği takip etmek zorunda kaldığın bir durum söz konusu olduğunda, bütün zihin yapın yalpalar, bütün zihin yapın tamamen çöker.
İskambil kağıtlarından yapılmış bir ev olduğu ortaya çıkar: Gerçekliğin hafif bir rüzgârıyla saray yıkılır.
Delilik budur.
Sevgi mantıksızdır. Sevgi akıldışıdır. Sevgi yaşamdır. Sevgi kendi içindeki bütün çelişkileri anlar.
Sevgi kendisinin zıttını anlamaya bile muktedirdir: Nefreti.
Sayfa 136 - Butik YayıneviKitabı okudu
851.jpg){kind=small}
