Ben, Shakespeare için en üstün formülü arayınca onun hep Ceasar’ı örnek aldığını anımsarım. Böyle bir örnek tasarlayarak ortaya konulamaz. – ya öyledir ya da değildir insan. Y a l n ı z kendi gerçeğinden yaratır büyük ozan, bir aşamaya gelince kendi yapıtına bile katlanamaz artık…Ben Zerdüşt’üme bir göz atsam tutamam kendimi odamda yarım saat boyunca öteye beriye gider gelirim, geçerim kendimden. –Ben Shakespeare kadar, okurken/öyle içimi doğrayan başka bir yazar daha bilmiyorum: ne denli acı çekmesi gerekir bir kimsenin maskaralığı böyle sergilemek için? Hamlet’i anlıyor musunuz? Kuşku değil, k e s i n l i k t i r insanı çıldırtan…Derin olmak, uçurum uçurum olmak, bilge olmak gerekir bunu sezmek için…Hepimiz k o r k a r ı z hakikat karşısında.