Ancaq alicənabdır,rəhmlidir. Öz hisslərini açıb söyləməyi xoşlamır, ürəyini açıb söyləməkdənsə amansız bir iş tutar . Bəzən heç qara xülyaçı olmur, insanlıqdan kənara çıxacaq qədər dərəcədə, rəhmsizlik dərəcəsinə çatacaq qədər hissiz iki xasiyyət növbə ilə bir-birini əvəz edir. Hərdən heç dinib danışmır . Həmişə də deyir ki ,vaxtım yoxdur,guya hamı ona mane olur ,amma özü uzanıb qalır . Heç bir iş görmür . İstehzaçı deyil; ona görə yox ki bunun üçün söz tapmır .ona görə ki belə boş şeylərə vaxtı çatmır . Deyilən sözə axıra qədər qulaq asmır . Başqalarının maraqlandığı şeylə maraqlanmır. Özünü çox yüksək tutur, deyəsən buna biraz haqqı var .
Ürəyimin xəcalətdən və dərddən parçalandığı bir vaxtda birdən birə axıtmadığım göz yaşlarının nə dərəcədə çox , sevgi hissimin nə dərəcədə kasad olduğunun fərqinə vardım. Nə qədər tənha olduğumu anladım.
Həqiqət sadədir, insanlar yaxşı və ya pis bölünməməsi həqiqətdir. Şərlə xeyir insanlarda deyil , onların əməllərindədir. İnsanlar insan olaraq qalır , şər və xeyirlə isə onları öz əməlləri, ya da bu və ya digər əməlləri etmək istəməməkləri bağlayır. Həqiqət isə istər mərd olsun , istərsə də namərd - insanın bütün həyatının , həyatının mənasının , məzmununun , təyinatının həqiqi sevginin bir məqamında cəmlənməsidir. Həqiqət hamımızın - hər birimizinn, bütün atomların , qalaktikaların və Kainatın materyasının hər bir hissəciyinin Tanrıya doğru hərəkət etməsində qorunur.