Herkes herşeyi görmekten körleşmişti
Gözlerini kapattı. Güneşle buluşmak için yukarı doğru çevirdiği yüzünü seyrettim. Çehresinde, bazen olduğundan küçük görünmesine sebep olan bir narinlik vardı. Dudakları dolgun ve pembeydi.
Gözlerini açtı." Mutlu olan bir kahraman söyle bana"
patroklosKitabı okudu
"Kim yaraladı seni?"
Sen, demeyi geçiriyorum kafamdan ama bu çocukluktan başka bir şey olmaz.
"Kendim yaptım"
Sayfa 288Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Oysa her zaman kalbinden geçenleri söylemekte bir tür deha değil midir?
"Üzgünüm."
"Bunu çok sık söylüyorsun."
"Çok sık öyle hissediyorum."
Sayfa 163 - Pegasus yayınlarıKitabı okudu
"Sadece birkaç kitap okudum, cahilliğime bir sınır koymak için"
Bu kadar çok savaş görmüş kişiler, söylenilenlerin, bilinenlerin tam tersine çok korkak oluyorlar, karıncadan bile ürküyorlardı
Bir put demiş ki kendine tapana:
Bilir misin niçin taparsın bana?
Sen kendi güzelliğine vurgunsun:
Ben ayna tutar gibiyim sana.
Her sabah yeni bir gün doğarken
Bir günde eksilir ömürden;
Her şafak bir hırsız gibidir
Elinde bir fenerle gelen
"Gerçekten de gözler birer mercektir, birer objektiftir, asıl gören organ beyindir, tıpkı görüntünün filmin üzerinde belirmesi gibi..."
Sayfa 72Kitabı okudu
" ne bilginler geldi, neler buldular! Mumlar gibi dünyaya ışık saldılar... Hangisi yarıp geçti bu karanlığı? Birer masal söyleyip uykuya daldılar
Sayfa 224Kitabı okudu