Herkes Gibi
...
Maziye karışıp sevda yeminim,
Bir anda unuttum seni, eminim,
Kalbimde kalbine yok bile kinim
Bence artık sen de herkes gibisin.
Sayfa 91
Uyan Fatma
Göğsüme yaslan da yatağından in,
Gel uyan uykudan, beni ağlatma!
Geçen yıl elinle bağa diktiğin
Üzümler sarardı... Ah uyan, Fatma!
...
Sayfa 92
Uyuyan Kadın
Kapanıp gölgeli göz kapakları
Karşımda bir kadın uykuya dalmış
Sanki o hulyalı bir suya dalmış
Kapanıp gölgeli göz kapaklan
...
Kadıköy
Sayfa 75
Galipleri herkes sever
Mağluplardan nefret eder
Haklı haksız olsun mağlup
Yine herkes nefret eder
Onun için ey vatandaş
Hiçbir zaman olma mağlup
Yürü yürü dağ deniz aş
Hiçbir vakit dönme geri
Zira mağlupların yolu geri
Anla bunu ey arkadaş
Mağluplara ölmek iyi
Onun için ey vatandaş
Hiçbir zaman olma mağlup
Sayfa 11 - ADAM YAYlNLARIKitabı okudu
Sen ölmedin
Sen ölmedin
Hala yaşıyorsun
Her zaman yaşayacaksın
Kalbinde yurdunun.
Sayfa 16 - ADAM YAYlNLARIKitabı okudu
Gözlerim gözünde aşkı seçmiyor
Onlardan kalbime sevda geçmiyor
Ben yordum ruhumu biraz da sen yor
Çünkü bence şimdi herkes gibisin
Yolunu beklerken daha dün gece
Kaçıyorum bugün senden gizlice
Kalbime baktım da işte iyice
Anladım ki sen de herkes gibisin
Büsbütün unuttum seni eminim
Maziye karıştı şimdi yeminim
Kalbimde senin için yok bile kinim
Bence sen de şimdi herkes gibisin
Sayfa 21 - ADAM YAYlNLARIKitabı okudu
Benim gönlüm bir kartaldır,
Nerde güzel görürsem ben:
Haydi derim haydi saldır!
Böyle her an dövüşmekten
Gagasının rengi aldır!..
Sayfa 79 - ADAM YAYlNLARIKitabı okudu
Gözlerinde yanan o alevi sil,
Atılırım aşkı görsem her kimde.
Ben iblisim kadın, yanmaktan değil,
Yakmaktan zevk duydum cehennemimde!
Sayfa 84 - ADAM YAYlNLARIKitabı okudu
O satılmış vezire, o satılmış kullara
O satılmış hünkara siz de mi katıldınız?
Siz de mi satıldınız, siz de mi satıldınız?
Sayfa 111 - ADAM YAYlNLARIKitabı okudu
Ben içeri düştüğümden beri güneşin etrafında on kere döndü dünya
Ona sorarsanız: ’Lafı bile edilemez, mikroskopik bi zaman...’
Bana sorarsanız: ‘On senesi ömrümün...’
İlk Defa
5.
Bugün pazar.
Bugün beni ilk defa güneşe çıkardılar.
Ve ben ömrümde ilk defa
gökyüzünün bu kadar benden uzak,
bu kadar mavi ,
bu kadar geniş olduğuna şaşarak
kımıldanmadan durdum.
Sonra saygıyla toprağa oturdum.
Dayadım sırtımı beyaz duvara.
Bu anda ne düşmek dalgalara,
bu anda ne kavga, ne hürriyet, ne karı m .
Toprak, güneş ve ben . . .
Bahtiyarım. ( * )
B u şiirler Nazım'ın kendi el yazısıyle ve kurşun kalemle
ve yeni Türkçe yazılmıştı.
--------------------------------------------------------------------------------------
( * ) Bu şiirin, Nazım'ın kendi ağzından Fransızcası da, yani en
son şekli, kelime kelime aynıdır.
Sayfa 124 - İstanbul Mabaası 1966 - Birinci Baskı
