•
Sende, ben, imkansızlığı seviyorum,
fakat asla ümitsizliği değil...
Sayfa 66 - YKY
Ben seni görmek arzusunu bir sıla hasreti gibi derinledim.
Sayfa 220Kitabı okudu
Ve kadınlar
bizim kadınlarımız:
korkunç ve mübarek elleri
ince, küçük çeneleri, kocaman gözleriyle
anamız, avradımız, yarimiz
Sana sus derlerken.. Haykır! Ey gençlik.
Sayfa 82Kitabı okudu
Kimsesizim işte, sessizim bugün.
Sayfa 31
Nazım Hikmet'in ilk defa gördüğüm Şiiri
Hoş geldin!
Kesilmiş bir kol gibi
omuz başımızdaydı boşluğun...
Hoş geldin!
Ayrılık uzun sürdü.
Özledik.
Gözledik...
Hoş geldin!
Biz
bıraktığın gibiyiz.
Ustalaştık biraz daha
taşı kırmakta,
dostu düşmandan ayırmakta...
Hoş geldin.
Yerin hazır.
Hoş geldin.
Dinleyip diyecek çok.
Fakat uzun söze vaktimiz yok.
YÜRÜYELİM.....
Nazım Hikmet Ran - 1932
Kimi Derki Kadın..!
Kimi der ki kadın
Uzun kış gecelerinde yatmak içindir.
Kimi der ki kadın
Yeşil bir harman yerinde
Dokuz zilli köçek gibi oynatmak içindir.
Kimi der ki ayalimdir,
Boynumda taşıdığım vebalimdir.
Kimi der ki hamur yoğuran.
Kimi der ki çocuk doğuran.
Ne o, ne bu, ne döşek, ne köçek, ne ayal, ne vebal.
O benim kollarım, bacaklarım, başımdır.
Yavrum, annem, karım, kızkardeşim,
Hayat arkadaşımdır.
☆ Nazım Hikmet Ran ☆
Yüküm ağır değil :
bir kitap
bir resim
bir defter.
Sayfa 768 - Yapı Kredi Yayınları
"Yedi tepeli şehrimde bıraktım gonca gülümü.Ne ölümden korkmak ayıp, ne de düşünmek ölümü..."