Halkımız çok kötü durumda, işçilerin insan olma, işçi olma hakları ellerinden alınmış. Yoksulluk diz boyu. Buna insanlara yeni dünyalar yarattığını söyleyen bir yazar değil, herhangi bilinçli bir insan karşı koymazsa ben onu insan bile kabul edemiyorum.
“Sabah seni kimse uyandırmadığında ya da akşam eve gelişini beklemediğinde ve canının istediği her şeyi yaptığında bunun adına özgürlük mü dersin yalnızlık mı?"
Çevrem gittikçe daralıyor, arkadaşlarımın çoğu ya hastanede, ya evine kapanmış durumda. Sanırım, çağın anlamsızlığı, belbağladığımız değerlerin usul usul yitip gitmesi etkiledi bizi.