Her şeyde olmaya çabaladım...
Sanki ben olmayınca, bir şeyler eksik kalacakmış gibi.
An oldu zamanla yarıştım
Geçme ihtimalim varmış gibi.
Yanılttıkça insanlar,
Hep bir şans daha tanıdım bazen abarttım.
Üç beş sayısını sayamadım.
Meğer her şey değişir de bir tek insanlar değişmezmiş.
Ve ben en çok kendimde yanılıp
Kendime mahçup kaldım.
Ne zamana yetişebildim
Ne yanında olduklarımı, gün geldi yanımda bulabildim.
Meğer yorulmayı ben, yaşamak sanmışım.
Meğer en lazım olan kendimi, hep başkaları kazansın diye harcamışım.
Meğer daha dün gibi aklımda olan çocukluğum, çok geride kalmış.
Dağ gibi bir ömrü bilmeden yerle bir etmenin
Şimdi kâh şaşkınlığını yaşıyorum,
Kâh pişmanlığını...
AhrazSnr...