Yazın açlık çekmek zordu. Ya şiddetli don olduğunda ?
Bu cesur savaşçıların hakları olduğunu düşündükleri ne var ?
Uyku ile çalışma süresi arasında insan olmanın gerektirdiği 3 saatlik boş vakit
Devrimci Kadınlar
Gelme istersen
Gelme istersen ne kaldı geriye
Kalbim dayanılmaz hasretine yenik düştü
Bir değil bin gece seni düşündüm
Kalan hatıralarla avundum durdum
Gelme gelirsen ben eski ben olamam
Sensizliğe alışmış kalbim
Yokluğuna sürgün edilmiş arzularım var
Ürkek bir kuş gibi duygularım darmadağın
Aşkın kor bir elevdi tutamadığım
Bedenimle birlikte yandığım
Kendime gelemediğim
Derin hülyalarda çaresiz kaldığım
En azından üç dil bileceksin
En azından üç dilde
Ana avrat dümdüz gideceksin
En azından üç dil bileceksin
En azından üç dilde düşünüp rüya göreceksin
En azından üç dil
Birisi ana dilin
Elin ayağın kadar senin
Üç Gözlü Kuzgun
"Sen gerçekten bir karga mısın?" diye soru Bran.
Ya sen gerçekten düşüyor musun? diye sordu karga
"Bu yalnızca bir rüya," dedi Bran.
Rüya mı? diye sordu karga.
"Yere çarptığında uyanacağım" dedi Bran, kuşa.
Yere çarptığında öleceksin, dedi karga.
Gözlerini kapadı ve ağlamaya başladı.
Sana söyledim. Tek çözüm uçmak, ağlamak değil. Hem ne kadar zor olabilir ki? Ben yapabiliyorum.
"Senin kanatların var,"
Belki seninde vardır, bazı kanatların farklı biçimleri vardır.
"Düşüyorum"
Her uçuş, düşüşle başlar, dedi karga. Aşağı bak.
"Korkuyorum..."
AŞAĞI BAK!
Bran aşağı baktı.
Artık biliyorsun, dedi omzuna oturan karga. Neden yaşamak zorunda olduğunu artık biliyorsun.
Bran, "Neden?" dedi anlamayarak. Düşüyordu.
Çünkü kış geliyor.
"Bir adam korkusuna rağmen cesur olamaz mı?" dediğini duydu kendi sesinin.
Ve babası cevap verdi. " Bir adamın gerçekten cesur olabileceği tek andır korktuğu an. "
Şimdi Bran, dedi karga aceleyle. Seçimini yap. Uç ya da öl.
Ölüm çığlıklar atarak ona doğru geliyordu
Bran kollarını açtı ve UÇTU.
KPSS çalışma arkadaşları arıyorum. Çalışma grubu olan var mı yada çalışalım diyen. Kalan sürede ne yaparsak kâr.
yol aydınlık. radyo şarkı söylüyor: ne gelen var, ne haber, gün uzun, yollar uzak...
• nazım hikmet ran
Aslında çok iyi birisiydim ama öldüm 😁
-------------------
Bir gün bir gemi kazası sonucu hiç ayak basılmamış ıssız bir adaya düşüyoruz..
Ada çok güzel, resmen cennet gibi..
İçerilerde koyu yeşil harikulade ormanlar, ırmaklar, şelaleler,
aklına gelebilecek her türlü tropikal meyveler, her güzellik, her şey var...
Orada çok acı yada tatlı
Ey Yolcu, Uyan!
''Allah'a dayandım! '' diye sen çıkma yataktan...
Ma'na-yı tevekkül bu mudur? Hey gidi nadan!
Ecdadını, zannetme, asırlarca uyurdu;
Nerden bulacaktın o zaman eldeki yurdu?
Üç kıt'ada, yer yer, kanayan izleri şahid:
Dinlenmedi bir gün o büyük nesl-i mücahid.
Alemde ''tevekkül'' demek
Geriye bakınca özlediğin gülümseyerek hatırladığın ne var diye sordular sadece o pamuk kediyi görmek dedim o tek özlem o 🐈🧡
Günaydın. Bazı insanlardan kopmak güç. Bu bazen aileden biri olur bazen eski bir dost bazen yeni biri. Zihnimizde yok saysak da varlığı bir türlü son bulmuyor, kopamıyor insan. Ne tuhaf. Aynı kitapta geçiyor: "Yaşayan birinin yası nasıl tutulur diye soruyordu kendi kendine." Her şey bu soruda gizli sevgili okur. Yüreğimizden söküp attık mı birini, yasını tutmalı ve önümüze bakmalı. Var olun.
ne yapacağını bilememek...
mesela, rengarenk pabuçlarını bir kenara koydu diyelim yine de karşısına geçip birtakım şeyler söylemeye devam ederler, noktalama işaretlerini de üzerine üzerine fırlatmayı eksik etmeden. belki dalgın birkaç adım gelip söndürüverir başının ucundaki sessiz lambayı. onu da bilemez. saat ne kadar geçmiş, gündüz ne kadar olmuş ve gece saçını başını