Ne tamım ne eksik,ne varım ne yok .
Bir şeyler var ama çok şeyler yok.
Bir bilmecenin içerisindeyim ,çözebilirsem ne âlâ...
Farkındalık!
Dokuz on yıl önce Rezzan diye bir arkadaşım, "Bilge etrafının, olanların farkında mısın?" diye sormuştu. O günden beri bu farkındalık meselesini düşünüyorum. İnsanların neyin farkında-bilincinde olduğunu anlamaya çalışıyorum. Ve ilginç bir şekilde kendi duygularından, kendilerinden bir haber; içlerindeki boşluklara başka şeyler yamamış eksikliğin ne olduğunun bile bilmeyen insanlarla karşılaşıyorum. İşin en kötü yanı yaşadıkları çoğu şeyi farklı bir hikâye yaratarak kabullenebiliyor olmaları. Kimse bir sürü yönüm var, hepsi bana ait ve tüm yönlerimi çok seviyorum iyi ki yaşıyorum diyemiyor. Çünkü kendini olduğu gibi ve yalansız kabullenip her hareketinin farkında olacak yürek yok. Eğer olsaydı çoğu kişi dingin ve huzurlu olurdu. İçten yanmalı sessizlikten bahsetmiyorum. Gerçek bir huzur ve kendini sevme rahatlığından bahsediyorum.
Tahsil görmüş bir de bunlar:))
Bu ülkede mutlu olmaya ne var 🤣
Üç tane iktidar yanlısı beyinsiz bul...
İt yerine koy!
İki tane vatan için söylem atanı bul!
Bir tane soru sor!
Cevabı duyduktan sonra insanlardan soğu😡😡
Öyle bir hale düştüm ki ne bu halimi beyana cesaretim var, ne de figan etmeye ağlayıp inlemeye.
Ne kavuşma ümidi ile bir gayretim var, ne de ayrılığa dayanacak kudretim var.
Ne kadar çok okunmamış kitap var sahaflarda...Ne kadar çok okşanmamış kedi var sokaklarda...
Bilûra Min
bilûra min a şîrîn
tu di sariya sibehê
û hingûra êvarê de
hevalê bêhevalan,
destbirayê şivan û dilketiyan î.
dengê te
hêstirên dilên xemgîran,
silava ji hev-veqetiyan,
Denge
Sizin alınız al, inandım.
Morunuz mor, inandım.
Tanrınız büyük, âmenna.
Şiiriniz adamakıllı şiir,
Dumanı da caba.
Ama sizin adınız ne
Benim dengemi bozmayınız.
"Biz canlıların cehennemi gelecekte var olacak bir şey değil, eğer bir cehennem varsa, burada, çoktan aramızda; her gün içinde yaşadığımız, birlikte, yan yana durarak yarattığımız cehennem. İki yolu var acı çekmemenin: Birincisi pek çok kişiye kolay gelir: cehennemi kabullenmek ve onu görmeyecek kadar onunla bütünleşmek. İkinci yol riskli: sürekli bir dikkat ve eğitim istiyor; cehennemin ortasında cehennem olmayan kim ve ne var, onu aramak ve bulduğunda tanımayı bilmek, onu yaşatmak, ona fırsat vermek."
Bu aralar çok sık düşünüyorum...
Bir şeylere bir yerlere geç kalmış bir his var içimde...
Ne olduğunu neden olduğunu bilemediğim...
Sadece yetişmek için koşturmaya çalıştığım.
Yorulduğumu hissediyorum...
Koşturmayı bırakmalı ve olanı geldiği gibi kabul edip ilerlemeli sadece sanırım... Bilmiyorum...
Her şeyin akıllı olmasına ne gerek var bu dünyada salak şeylerde ihtiyaç var.
Bazen Dayanamıyorsun..
Verdiğin emeklerin boşa gitmesi koyuyor adam olana.. Her şeyi içine atmaktan yavaş yavaş tükendiğini hissediyorsun.. Seni çok iyi anlıyorum diyen herkesin, seni anlamadığını görüyorsun.. Yıkılıyorsun.. En yakınından dahi uzaklaşmak istiyosun.. Kullandığın alkolerin ve maddelerin bile seni artık sarhoş etmediğini görüyosun.. Onlarıda boşveriyosun.. Yapabildiğin en iyi şeyin, kalemini tekrar alıp yazmak olduğunu görüyorsun.. Yazıyorsun, yazıyorsun, yazıyorsun.. Yazdıkça dertlerinin çoğaldığını fakat içini döktüğün içinde rahatladığını görüyosun.. Herkesten saklasan da, gizlesen de tükeniyorsun.. Hani o dışarıya verdiğin mutluyum imajı varya, içini yiyip bitiriyor aslında.. O kadar çok yenilgiye uğradın ki sevmede, değer vermede, bir yanın hep kimseye güvenme diyor.. Kader le girdiğin aşk savaşında yenilmeye başladığın zaman, asıl acıları tatmaya da başlıyorsun.. İşte o anlar kalbinin, aklını yendiği anlar oluyor.. Mantıklı düşünemiyosun.. Değer vermekte bir sorun yokta, aynı önemi, ilgiyi, sevgiyi, değeri göremeyince başlıyor asıl sorun.. Asıl canını yakan yitirdiklerin var, kaybettiklerin.. Dönülmez yolda bıraktıkların, geri dönmeyeceğini ezberlediklerin.. Hani her şeyde derler ya ''Hayat Devam Ediyor'' aynen öyle.. Ne giden geri geliyor, ne kalanlar değerini biliyor, ne yerin, nede kıymetin değişiyor.. Sen sadece günden güne eriyorsun, tükeniyorsun, hissizleşiyosun..
Ama Gerçektende Bir Gün Aklım Bu Savaştan Üstün Çıkarsa, İşte O Zaman Boş Yere Değer Verdiğim ve Sevdiğim İnsanlar, Tam Anlamıyla Soğukluğu Tadacaklar..!
Göğe Bakma Durağı
senin bu ellerinde ne var bilmiyorum göğe bakalım
tuttukça güçleniyorum kalabalık oluyorum
bu senin eski zaman gözlerin yalnız gibi ağaçlar gibi
suların ısınsın diye bakıyorum ısınıyor
seni aldım bu sunturlu yere getirdim
sayısız penceren vardı bir bir kapattım
şimdi otobüs gelir biner gideriz
dönmeyeceğimiz bir yer beğen başka türlüsü güç
Bir ellerin bir ellerim yeter belliyesim yetsin
seni aldım bana ayırdım durma kendini hatırlat
durma kendini hatırlat
durma göğe bakalım 
Göğe Bakma Durağı
''Sahip olduğumuz tek bir hayat var ve biz onu nasıl inanırsak öyle yaşıyoruz. Ama ne olduğunuzu bilmeden ve bir şeylere inanmadan yaşamak için fedakarlık yapmak ölümden daha korkunç bir kaderdir.”
*Agatha Christine
Bu dünya hangimizin?
youtu.be/YOaN58HvwkY?si=...
Abdurrahim Karakoç
Bırak deli Haydar-bırak be gardaş
Kafayı bozmaya değmez bu dünya
İster hızlı dönsün isterse yavaş
Sen seni üzmeye değmez bu dünya
Hayatımın çok zor olan şu döneminde bile her şeye yetişiyorum ve çok büyük bir dersler çıkardım.
1-Sradanlığa ve rutine şükret
2-Hayat devam ediyor. Ne olursa olsun kötü bir olayla yoğun üzüntüyle vücudun çalışmayı bırakmıyor. Hücrelerin yenileniyor, iç organların çalışıyor yani yaşıyorsun.
3- Bir hayatın var ve devam etmelisin. Evet belki zor şeyler yaşadın ama devam etmelisin çünkü akışta olan bir hayatın var esas o akıştan çıkarsan daha çok üzüleceksin ve iyileşemeyeceksin...