"'Neden olmasın ki" diye başladığımız herşeyin tümünü;
"Zaten olmayacaktı" diye bitirdik..."
"Resimdeki Gözyaşları"
Yazık ama gerçek bu, siliniyor bende yüzün....
Gün geçtikçe....
Buğulanıyor pencerenin dışındaki tüm dünya,
İnanır mısın?...
Daha çok uzaklaşıyoruz dünden, -bu gerçek-
Gün geçtikçe....
O zaman hiç durma sen, resmini gönder bana....
Bir resim.... Yalnız senden oluşmalı o ama....
Yalnız senden....
Bir resim.... Ondan anlamalıyız, dün vardık,
Yoksak
Pagodalarla Mağaralar Arasında, Mermer Dağı’nda
Pagodalarla mağaralar arasında,
Bir tepe var bakabileceğimiz hayatımıza.
Şöyle uzaktan, başkasıymışız gibi,
Şöyle derinden, hiç doğmamışız gibi.
Yolu gösterir haritalar ama hiçbirimizde,
Yoktur bu haritaların küçücük bir parçası bile,
Bol bol deneme-yanılma yaparız bu nedenle,
Denemeyerek yanıldığımız da olur kimi günlerde.
“Sonsuzluğun son
Mektubun
Metronun bir dakika gecikmediği Japonya’da
Neden gecikiyor acaba mektupların?
Bunu sorduğum postacılar
Dediler ki: “Bilgisayar hatası olmasın?”
Güvercinle gönderseydin daha kısa sürerdi,
Daha kısa sürerdi ninjalarla gönderseydin.
Rahiplere sordum Kyoto tapınaklarındaki,
“Henüz elimize geçmedi” dediler.
Sana kim dedi “Gönder mektubu kaplumbağa
Döngüsel Söngüsellik
Dilimde neden hâlâ adın,
Benden tümüyle uzaklaşmış kadın?
Sen her yıl uzaklaştıkça, daha da daha da daha da,
Daha çok çınlıyor adın, kulaklarımda.
Hangi kıtadasın kimbilir bu kez,
Sevdiklerine kavuşurken burada herkes?
Ama sen uzaktakileri sevdiğin bellediğinden,
Sevildiğimi mi düşünmeliyim uzaklaştıkça? Bilemem.
Ters yöne giden bir trendeyim