"İyileştiğimi düşünürken her şeyin yeniden başladığını fark ettim. Kimseye belli etmemeye çalışsam da panik ataklarım ve dalgınlığım arttı. Bir gün düz yolda yürürken araba çarpsa farkında bile olmam belki de. İnsan ne kadar 'takmıyorum' dese bile, travmalarını tetikleyen şeyler oluyor ve bu gerçekten hayatı zorlaştırıyor. Her gün düşünüyorum: Bunları yaşamasaydım hayatımda ne gibi değişiklikler olurdu? Biliyorum, hiç kimse bu dünyaya tatil için gelmedi, fakat bazı şeyler gerçekten çok ağır geliyor. Nefes almak bile zor geliyor. Bunlardan kaçmak için birçok yol denedim fakat bu sadece üzüntümü gizliyordu.Bu travmalar sayesinde derslerim düzeldi, kitap okuma gibi alışkanlıklar kazandım. Fakat çoğu, bunları düşünmemek ve unutmak içindi. İlk başta işe yarıyordu fakat zamanla daha kötü hale geldim. Kafamdaki şeyler susmuyor, susturamıyorum. Eskisi gibi düşüncelerimi kontrol altına alamamak çok yorucu. Belki de biraz daha zaman veya alışmak gerekiyor. Umarım yıllar sonra bu yazıyı okuduğumda 'Başardım, her şey düzeldi.' diyebilirim."