Âdem ve Havvâ’nın soyu olan insân,
Soyunu unutup da soysuzlaşan insân.
Kardeşine dikeni, dostuna gülünü
Düşmanına ölümü layık gören insân.
Cihânı dize getirir, hükm eder devrâna
Özünü yitirir, Hakk’a rüsvâ olur insân.
Ağlar için için, bir taze ömür için,
Sonra yanar ömrüne, ölüm ister insân.
İyiyi öldürür, kötüye güldürür kendini
Adâleti eğridir, bulmaz doğruyu insân.
Zulmün pınarıdır, dert olur yağar âleme
Önünde duranı ezer aman vermez insân.
Kimi zaman şifâ olur, çâresiz dertlere
Ak kanatsız melek gibi görünür insân.
Nefsin esîri olur, gözü görmez Hüdâ’yı
Belâsını buluncaya iblis olur insân.