RÂBITA-İ MEVT
Tasavvufta ölümün sık sık hatırlanması nefsin ıslahı için gayet faydalı görülmüştür. Tasavvufta 'râbıta-i mevt' tabiri vardır: Ölümü hatırda tutma ameliyesi. Kişi bu ameliyeyi kendi kendine yeterince yapamasa da, hastalıklar, felaketler ve etrafındaki insanların musibetleri ve ölümleri vasıtasıyla doğal bir şekilde yapmak mecburiyetinde kalmaktadır.
"Mesele bedenin ölümü değil, heveslerin ve nefsi arzuların, heva'nın ölümü idi. Nefsin Rabbi ile arasındaki nispeti anlaması, itiraf etmeseydi. Ölmek demek, kulun kendi iradesini Kadir'i Mutlak'ın iradesine teslim etmesi demektir."
Sayfa 172Kitabı okudu
İnsan, ölümü kendine yakıştırmaz. Ölüm bir kusurdur ve bu eksikliği gidermek gerekmektedir. Simya insandaki bu eksik yaratılışı tamamlar, onu yakalandığı ölüm hastalığından kurtarır veya başka bir deyişle kaybettiğini ona geri kazandırır. İnsanı insan, yani "ölümsüz" hayvan yapan ise "terbiye" edilmiş bir nefstir. Tımarlı, arınmış, hayalleri olan, yorumlayan nefs, simyacıların opus'udur. Azgın nefsin uysallaşması demek, azgın ölüm hayvanının da uysallaşması demektir. Bu anlamda simya, ölümü öldürme, onu karşıtına dönüştürme ve nihayetinde ondan "kurtulma" ve "özgürleşme" sanatıydı. Böylece korkulan, kaçılan ölüm bir yeniden doğum haline geliyordu.
''Kim ölümü gözetlerse iyiliklere koşar'' ve ''İki şey helâk edicidir. Nefsin isteklerine uyma ve tûl-i emel. Birincisi Hak'tan alıkoyar, ikincisi ahireti unutturur.'' şeklindeki sözler Hz. Ali'ye aittir. Ne güzel buyurmuş!
Sayfa 141 - ışık
Ve bir ayet yaşadıklarımızı özetler: "Her nefis ölümü tadacaktır."
İnsan nev'i bir nefistir. Yerküre bir nefistir. Her mevcut bir nefistir. Her nefis anbean ölmektedir. Her nefsin bir kıyamet vakti vardır, insan nefsinin ölümü kendi kıyameti olacaktır.
Var mısın ki yok olmaktan korkuyorsun? -Farabi-
Hayat ancak nefsin ölümündedir. Âşıklar ruhun dirilmesini nefsin ölümünde buldular. Susuzluk hastasının ölümü sudan olacak madem, bir can korkusu ile sevgiliden kaçar mıyım artık? Irmağın gölden, ya ki denizden kaçtığı nerede duyulmuş. Ben göl olmaya, belki denizde kendimi yok etmeye, o denize katışmaya gelmişim, yitmekten korkar mıyım?!.
Sayfa 125Kitabı okudu
4. Cüz Ali-İmran Suresi 185. Ayet
Küllü nefsin zaigatül mevt.
Her canlı ölümü tadacaktır.
Sayfa 73 - Elmalılı Muhammed Hamdi YazırKitabı okudu
Al-i imran
نَزَّلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقاً لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ وَاَنْزَلَ التَّوْرٰيةَ وَالْاِنْج۪يلَۙ
O, sana Kitab'ı hak ve kendisinden öncekileri doğrulayıcı olarak indirdi. O, daha önce Tevrat'ı ve İncil'i insanlar için birer hidayet olarak indirmişti.Furkan'ı da indirdi. Şüphesiz, Allah'ın âyetlerini inkar
"Ölümün ne olduğunu bilmeyene beyan edelim ki hakikatte ölüm; nefsin, aletlerini kullanmayı terk etmesinden başka bir sey değildir.
Nefsin aletleri ise azalardan ibarettir ki hepsine birden "beden" denilir.
Ruha göre bedenin ölümü; bir sanatkarın, kullandığı aletleri terk etmesi gibidir."
—İbn-i Sina, Ölüm Korkusundan Kurtuluş Risalesi
Sayfa 65Kitabı okudu
"...fincan boş olmalı ki, doldurulsun."
Nefsin ölümü, işte böylece imana mükemmellik getiriyordu. Nefsin ölümüyle fincan boşaltılıyordu. Ve imanın ardı sıra tevekkül geliyordu. İnsan, ancak imanla ayağını kapıdan içeri atabiliyordu.
Sayfa 173Kitabı okudu
"İhlası zedeleyen, insanı dünyaya ve kendini beğendirmeye iten düşüncelerden birisi uzun emelleridir. İhlası kazandıran ise ölümü düşünüp, dünyanın fani olduğunu anlayıp, nefsin hile ve desiselerinden kurtulmaktır."
... Bediüzzaman
Sayfa 230Kitabı okudu
Abuzer'in vurulması değil elbette, 'Her nefsin bir gün ölümü tadacak olması' acı olan."
Nefsin ölümü tecellidendir; bokböceğinin ölümüyse amber kokusundan.
Sayfa 368 - 5. Cilt
Her kim, bu tarikata girecekse; onun şu dört ölümü karşısında görmesi gerekir:
a) Beyaz ölüm.. Bu, açlıktır.
b) Kara ölüm.. Bu sabırlı olmaktır.Halkın eziyetine dayanmaktır.
c) Kızıl ölüm.. Bu da, nefsin aykırı hareketlerine karşı çıkmaktır.
d) Yeşil ölüm.. Bu dahi, eskileri birbirine yamayıp giymektir
Hayvan tarzı yaşayış ve hayvan tarzı yaşayıştan daha kötü bir tarzda yaşayış mı, yoksa ölmek mi tercih edilmelidir? İnsan son günlerinin faziletli hayat tarzına ve felsefeye uygun olmasından ümidini kesince ve son günlerinin sonuna doğru, ancak, hayyani bir hayat tarzı veya hayvandan daha kötü olan bir hayat sürdüğü zaman yaşayabileceğini
