Anarşizm,burjuvazinin egemenliğinden proletaryanın egemenliğine geçiş sırasında devletin ve devlet iktidarının zorunluluğunu reddeder.Ben,tersine,her türlü yanlış anlamaya meydan vermeyecek bir açıklıkla,bu dönemde,devletin zorunluluğunu savunuyorum,ama Marx'la ve Paris Komünü deneyimiyle de uyuşarak alelade bir burjuva parlamenter devletin değil,ama sürekli ordusu olmayan,halk düşmanı bir polisi bulunmayan halkın üzerinde yeralan bürokrasisi olmayan bir devletin gereğini savunuyorum.
Sayfa 26Kitabı okudu
Açlığı hazırlayan ve ayaklanmanın açlıkla boğulacağı üzerinde hesap yürütenler Rodziyanko ve hempalarıdır,burjuvazidir.Açlıktan kurtulmanın ancak bir yolu vardır,o da köylerde köylülerin büyük toprak sahiplerine karşı ayaklanmaları ve kentlerde de işçilerin kapitalistleri yenilgiye uğratmalarıdır.Açlıktan kurtuluşun başka yolu olamaz.Ayaklanma olmadan tahıllar zenginlerin elinden alınamaz,onların baltalamalarına karşın nakledilemez,ahlaksız memurların ve zenginleşmekte olan kapitalistlerin direnci kırılamaz,sıkı bir denetim kurulamaz.Kapitalistlerin baltalamalarından durmadan yakınmış olan ve onlara ancak kendine acındırmalarla ve yakarmalarla karşı koyabilmiş olan ''demokrasi''nin iaşe örgütlerinin ve bürokratik sisteminin tarihi,tek çözüm yolunun bu olduğunu gösterir.
Yakınmalardan ve yalvarmalardan devrimci harekete geçebilecek,zafer kazanmış proleter devrimin gücünden başka güç yoktur dünyada.Ve proleter devrim ne denli geciktirilirse,kararsızların ve işe yaramaz olanların bocalamaları da o ölçüde uzun sürecek,devrim o ölçüde daha büyük özveriler gerektirecek ve ekmeğin ulaşımının ve dağıtımının örgütlenmesi o ölçüde güçleşecektir.
'Ayaklanmada oyalanmak ölüm demektir',işte,büyüyen ekonomik yıkım ve yaklaşan açlık karşısında,üzücü bir 'cüret' gösterenlere ve işçileri ayaklanmaktan caydıranlara(yani onlara beklemeyi ve burjuvaziye bir süre daha güvenmeyi öğütleyenlere) verilecek yanıt budur.
Sayfa 197 - SolKitabı okudu
Korkutabildiğin kadar korkut, bütün burjuva basının sloganı
bu.Her çareye başvurarak korku saç! Yalan söyle, kara çal, ama yeter ki korkut
Lenin
Marksizm, bizi, sınıflar ilişkisinin ve tarihin her anının
somut özelliklerinin en doğru, aslına en uygun ve nesnel olarak
doğrulanabilir, denetlenebilir bir hesabını yapmaya zorunlu kılar.
Emperyalizm durumuna gelmiş kapitalizmin nesnel
zorunluluğu, emperyalist savaşı doğurdu. Savaş, tüm insanlığı,
uçurumun, tüm uygarlığın yıkıma uğramasının, barbarlığın kıyısına
getirdi; milyonlarca yeni insanı ölüme sürüklemekle tehdit
ediyor.
Devrim en ciddî sınıf çelişkilerinin son derece keskinleşmesi
olduğu için, bir devrimin, hangi devrim olursa olsun, barışçı
yollarla gelişmesi, genellikle son derece seyrek rastlanan ve güç bir şeydir
Yoksul köylülerin sefaleti, savaşın doğurduğu kötülükler, açlığın boğucu sıkıntıları, her şey, proletarya yolunun doğru yol olduğunu,proletarya devrimini desteklemenin vazgeçilmez bir şey olduğunu gittikçe açık seçik olarak halk yığınlarına göstermektedir
Saf insanlar çoğu kez emperyalist dünya savaşının yırtıcılık,
kan dökücülük havasını unutuyorlar
Biz marksist, yani proleter sınıf savaşı yandaşlarıyız; küçük-burjuva coşkunluklara karşıyız, sonuna değin şovenizme, söz ebeliğine, burjuvazi kuyrukçuluğuna karşıyız biz.
Savaş, her ne denli, hiç kuşkusuz, yalnızca onların yararına da olsa ve onlardan başka kimseyi zenginleştirmese de, kapitalist açgözlülerin kötü niyetinden doğmamıştır. O, dünya kapitalizminin bir yarım yüzyılı tarafından, bağ ve ilişkilerin sonsuz çokluğu
tarafından yaratılmıştır
Sermaye iktidarı devrilmedikçe, iktidar bir başka sınıfa: proletaryaya geçmedikçe, kendini emperyalist savaştan çekip çıkarmak olanaksızdır