İçimde damla damla bir korku birikiyor;
Sanıyorum, her sokak başını kesmiş devler…
Üstüme camlarını, hep simsiyah, dikiyor;
Gözüne mil çekmiş bir âmâ gibi evler.
Arkamdan bir kahkaha duysam yaralanırım;
Onu bir başkasına râm oluyor sanırım,
Görsem pencerelerde soyunan bir karaltı.
Varsın, bugün bir acı duymasın gözyaşımdan;
Bana rahat bir döşek serince yerin altı,
Bilirim, kalkmayacak, bir yâr gibi başımdan.
yaşamak o kadar ağır geliyor ki bazen. diyorum ki sonra, senin ölüm lafını ağzına almaya hakkın yok. yaralar açılır, akar kan akacağı kadar, sararsın yaranın üstünü bir güzel. Her şey bitti bak iyileşiyorsun dersin. Sonra ömrün boyunca göğsündeki o izle yaşarsın.