Do
Nietzsche'nin dediği gibi, "Kendine en ağır yükü aradın: bulduğun, kendindi... Kendini sırtından atamadın!" Evet, derdimiz ve dermanımız, varımız yoğumuz kendimizde saklı.
Kendimizle olan savaşımız en büyük yükümüz. Ancak, eğer kendimize karşı "el iyisi" isek? Yani başkalarına gösterdiğimiz kadar nezaketi ve hoşgörüyü
Derviş Olan
Derviş olan aşık gerek yolunda hem sadık gerek
Bağrı anın yanık gerek can gözleri açık gerek
Alçaktan alçak yürüye toprak içinde çürüye
Aşk ateşinde eriye altın gibi sızmak gerek
Zikr-i Hakka meşgul ola, yana yana ta kül ola
Her kim diler makbul ola tevhide boyanmak gerek
Niyâzî-i Mısrî
Halk içre bir âyineyim, herkes bakar bir an görür,
Her ne görür kendi yüzün, ger yahşi ger yaman görür.
Niyâzi-ı Mısrî
"Başta devlet, dilde himmet, elde fırsat var iken
Tut elinden düşmüşlerin, sana saadet yâr iken
Kimseye bâki değildir mülk-ü devlet, sim ü zer
Bir harâb olmuş gönlü tamir etmektir hüner"
Niyâzi-i Mısrî
Derman arardım derdime derdim bana derman imiş
Burhan arardım aslıma aslım bana burhan imiş
Niyâzî-i MISRÎ
Zat-ı Hakk’da mahrem-i irfan olan anlar bizi
İlm-i sır’da bahr-i bi-pâyan olan anlar bizi
Bu fena gülzârına tâlip olanlar anlamaz
Vech-i bâki hüsnüne hayran olan anlar bizi
Dünya ve ukbâyı tamir eylemekten geçmişiz
Her taraftan yıkılıp vîran olan anlar bizi
Biz şol abdal’ız bıraktık eğnimizden şalımız
Varlığından soyunup üryân olan anlar
Ben sanırdım âlem içre bana hîç yâr kalmadı
Ben beni terk eyledim gördüm ki ağyâr kalmadı
| Niyâzî-i Mısrî
niyazi-i mısri
...
Günde bir taşı bina-yı ömrümün düştü yere
Can yatar gafil, binası oldu viran bîhaber
...
"Yine firkat nârına yandı cihân,
Hasretâ gitti mübârek Ramazan.
Nûruyla bulmuştu âlem yeni cân,
Firkatâ gitti mübârek Ramazan."
Niyazi-i Mısrî
Elveda Ya Şehri Ramazan..