Yaşamaya devam etmek imkânsızmış gibi hissettiren bir çaresizlik... Evham mı bu hale getirmişti beni? Keder, tatlı tatlı yağan akşam yağmurunun ardından gökyüzüne üşüşen fırtına bulutları gibi çökmüştü göğsüme. Kalbim sıkışıyordu, nefes alamıyordum; gözbebeklerim buğulanıyor, önümdeki dünya karanlığa gömülüyor, vücudumdaki tüm kuvvet sanki parmak uçlarımdan kayıveriyordu.