Victor Hugo gibi bir yazarla alakalı değerlendirme yazmak biraz tuhaf, her kitabıyla hayranlığım artar sadece. 10 üzerinden 9 puan verme nedenim, aslında bir yazarın ustalığını gösteren uzun tasvirlerdi. Tasvirlerin bir çoğunu da büyük bir zevkle okuduğumu söyleyebilirim. Sıkıcı gelenlerin, sıkıcı gelme nedeni bilmediğim bir şehrin, bilmediğim mekanlarının oldukça yabancı gelen isimleriydi. Örneğin, tasvir ettiği şehir Paris değil de İstanbul olsaydı ya da ben Paris’i bilseydim, eminim çok büyük zevk alacaktım okurken. Bunun dışında hikaye, olay akışı çok etkileyiciydi. Özellikle 200. sayfadan sonra zaman çok hızlı ilerledi okurken.
Değerlendirme yazarken konu ve hikaye hakkında bilgi vermeyi çok tercih etmiyorum, okumayı düşünenlere bu saygısızlığı yapmak istemem ama hem öğretici, hem duygusal olduğunu söyleyebilirim. İnsana ait iyi veya kötü birçok duygu derinlemesine yaşatılıyor.Quasimodo,Esmeralda, başdiyakoz ve diğerleriyle empati yapınca, onların duygularını, davranışlarının nedenlerini ve yaşadıklarını ve yaşattıklarını anlıyorsunuz.. Nasıl olmalıydı, nasıl olabilirdi diye düşününce bir çıkmazda buluyorsunuz kendinizi..Victor Hugo’nun Notre Dame Katedrali’nde duvara kazınmış halde bulduğu ‘kader’ kelimesinden ilham alarak yazdığı kitabı bitirip, son sayfasını kapattığımda, hikayeyi kendi içimde yorumlarken, aklımdan tek kelime geçti, KADER…
Uzun kitap okuyabilenlere şiddetle tavsiye ederim. İlk 200 sayfadaki tasvirlere sabretmenizi öneriyorum..
