Bu aralar fazla gibiyim.Son otobüsü kaçırmış da, Sabahı beklemiş gibiyim.Cam kenarına oturanlara, El sallar gibiyim.Kalakalmışım sanki,Gidememiş gibiyim. Olduğum yerde savrulan,Kuru bir zambak gibiyim.Ne rengim artık eskisi gibi,Ne de hevesim kalmış bir şeylere. Beni kemiren korkaklık bir gün göğe uçar mı? İnsan aynı hatayı tekrar tekrar seçer mi? Büyük hiçlik kuyusuna paldır küldür düşer mi? İyi desem iyi değilim, iyi gibiyim.Kötü desem kötü değilim, kötü gibiyim.Tam ortasında olmak tercihim değildi.Elimde olsa boşlukları parça pinçik yok ederdim. El sallardım gülerdim, kalakalmazdım.Elimde olsa, Sana giderdim.Gelmezdim.
Biliyor musun , Minguinho; on iki çocuğum ve ve ardından bir on iki çocuğum daha olsun istiyorum, anladın mı? İlk on ikisi hep çocuk kalacak ; kimse de onları dövmeyecek . Ötekiler büyük insanlar olacaklar.