Daha ufacık bir çocukken içimde renklerle bezeli koca kanatlı şirin bir kelebek vardı. Pır pır kanat çırpardı hayat doluydu.
Büyüdükçe o kelebek soldu, renksizleşti, büyüdü ve formunu değiştirdi.
Zamanla o artık bir kelebek değil içimi kemirip didikleyen kalbimi o ufak gagasıyla küçük küçük ama acıta acıta parçalayan kapkara tüylü dev bir kuzgun haline geldi.
NÇ
Hayatta garanti olan tek şey ölüm değil mi? Hepimiz bunu biliyoruz, ancak ölüm korkusu hepimizin içine işlemiş. Bu korku , hayatta kalma içgüdümüze güç veriyor ve gençken faydasını görüyoruz, ama yaşlandığımızda lanet gibi çöküyor tepemize.
İnsan sadece zarar vermek mantığıyla girişimde bulunabilen tek hayvandır, diğer bütün hayvanlar zarar verme davranışında bir amaç ve bir güdü içinde yaparken insan bunu nedensiz yapar. Hiçbir hayvan bir diğer hayvana sadece işkence etmek amacıyla girişimde bulunmaz ama insan bunu yapmaktadır”
#Arthur Schopenhauer
“Yetişkin bir at ya da köpek, ussal kapasitesi ve iletişim yetileri bakımından, bir günlük, bir haftalık, hatta bir aylık bir bebekle kıyaslanamayacak kadar gelişmiştir. Kaldı ki öyle olmadığını farz edelim, bunun ne önemi olurdu? Asıl soru, ‘akıl yürütebiliyorlar mı’ ya da ‘konuşabiliyorlar mı’ değil, “acı çekebiliyorlar mı’ sorusudur.”
"Jeremy Bentham"
“