Sabitlenmiş gönderi
İyiyle kötünün ne olduğuna insanların söyledikleri ve yaptıklarına bakılarak karar verilemez. İlerlemenin kendisi de hakem olamaz. Hakem benim yüreğimdir. Hakem kendimdir.
İnsanları konuşarak tanımayazsınız. Konuşmak canlı yaratıklar arasındaki en etkisiz iletişim aracı. Dil yalan söylüyor, olanları çarptırıyor, insanlığın hiç bıkıp usanmadığı klişeleri tekrarlıyor. Bu yüzden, insanları dinlemek onları anlamak için yeterli değil.
Çocukluğunda yalnız kalan insanlar genellikle bir sanat başarısıyla kendilerini göstermek isterler
Okur Takip Önerileri
Çocukların ne kadar zalim olduğunu herkes bilir.
Bir kitabı okumaya başladı
Bu insanın konuşmak istediğini hissediyordum, konuşmak zorunda olduğunu. Ve biliyordum ki ona yardım etmek istiyorsan susmak zorundaydım.
Bir kitabı okumaya başladı
Mutlu kişi henüz doğmamış olandır.
Şayet basitçe hayatın hiçbir anlamı olmadığını düşünüyor olsaydım, bunun benim kaderim olduğunu bilerek bu duruma sessizce katlanırdım.
Hayatım, birisinin bana yaptığı aptalca ve sinir bozucu bir şaka. Beni var eden -birisinin beni bu dünyaya koyarak bana kötü ve aptalca bir şaka yapmış oluşu- bana tam da en doğal gelen ifade şekliydi.
Şuan apaçık görebiliyorum ki bütün bu olanların bir tımarhanedekinden hiçbir farkı yokmuş. Ama o zamanlar bunu ben sadece belli belirsiz sorguluyordum ve bütün deliler gibi ben de kendim dışındaki herkese deli diyordum.
Büyük bilgelikte büyük keder olur ve bilgisini artıran kederini de artırır.
"Hayattan uzaklaştığımız ölçüde hakikate yaklaşırız." diyordu Sokrat ölüme hazırlanırken.
Hiçbir şey bir erkeğin kişiliğini iyi aile terbiyesi almış bir kadınla kuracağı yakınlık kadar geliştiremez.
Bana çocukluğumda öğretilen şeylere inanmıyordum, ama inandığım bir şeyler vardı. Neye inandığımı ise hiç anlatamıyordum.