Nutuk Kemalizimin Dayanağı Haline Gelmesi
Birinci Bölüm’de gördüğümüz gibi, Mustafa Kemal’in sağlığında ve İsmet’in (İnönü) cumhurbaşkanlığı yıllarında, Türkiye’de, Türk devrimi ve Mustafa Kemal’in rolü konusunda, resmî nitelik taşıyan eserlerle temsil edilen ortodoks bir tarihçilik geleneği vardı. Bu eserlerin en önemlileri, 1926’da basılan Mustafa Kemal’in resmî biyografisi, 1935’te Türkiye Cumhuriyeti Tarihi ve Historie de la République Turque adıyla yeniden basılan 1931 yılındaki Tarih, Enver Ziya Karal’ın Türkiye Cumhuriyeti Tarihi (1945) ve İnönü Ansiklopedisi59 ile İslâm Ansiklopedisi’ndeki60 Atatürk üzerine makalelerdir.
Tarih’teki suikastle ilgili pasaj 1925’te TCF’nin kapatılmasıyla başlar. Tarih’e göre, bu parti içindeki bir grup Mustafa Kemal’i öldürmeye ve Osmanlı anayasasını ve saltanatı geri getirmeye karar vermiştir. Rauf suikastin lideri olarak gösterilir ve İttihatçılardan söz açılmaz. Pasajın bütünü Nutuk’taki pasaja benzemektedir, burada Mustafa Kemal’i öven, suikastten kurtulduğu öğrenilince duyulan sevinci ve suikastçilerin alçak karakterini betimleyen ifadeler bulunmaktadır. Üslup, şu örnekte görülebileceği gibi son derece şovenisttir:
“Bu sefillerin ve cürüm ortaklarının kanında Türklük cevherinden eser bulunmadığına şüphe yoktur. Asil, vefalı ve kadirşinas Türk milletinden bu kadar alçak duygulu, nankör ruhlar doğamaz. Bunlar hiçbir milletin varlığında barındırmaya razı olamayacağı soysuzlardır. Türkler için soysuzluktan daha ağır, daha aşağı vasıf yoktur.”61
