"Ben hiçbir zaman tek kelime bile söylemedim, ama o biliyordu. Bakışlar, davranışlar vardır. Yüz yıl yaşasam unutmam."
Çocukluğumuz
Hiçbir art niyetin olmadığı bir dönemdi, çocukluğumuz. Çoğu zaman yalınayak gezerdik. Öyle guruplaşma falan yoktu, çıkardık evden elimizde bir parça sac ekmeği kime rastlarsak onunla bölüşür devam ederdik yolumuza.
Cebimizde sapan, kibrit, çakı ve ip eksik olmazdı. Günümüz tarlada bayırda geçerdi. Hangi bağ kimin, hangi bahçe, bostan nerede önemsizdi. Hepsi bizimdi sonuçta. Çoğu zaman karnımız dut, karpuz, kavun, domates, salatalık, üzüm vs. Artık mevsim ne mevsimiyse onunla doyardı.
Onlarca çeşit yenilebilir ot bilirdik.
Bazen birer serçe vururduk sapanla, bazen teleme yapar; keçi ve incir sütü karıştırarak, yerdik.
Temizdi kalbimiz mesela hiç unutmam bazen dere kenarına dizilir işerdik. En fazla kim sünnetli kim değil ona bakar, ya da kim en uzağa işleyecek diye yarışırdık.
Pek aklımıza gelmezdi dereye işerken az aşağıda derenin içinde yün yıkayan annelerimiz.
Kızlarla mesela; sadece oyun oynardık başka şey gelmezdi aklımıza.
Hangimiz zengin hangimiz fakir onun da bir önemi yoktu. Çünkü yaşadığımız hayatta paranın yeri yoktu ama babası olmayan çocukların her zaman bir ayrıcalığı, önceliği vardı. Büyüklerimizden öyle görmüş, öyle öğrenmiştik.
Güzeldi çocuk olmak. Borcumuz yoktu kimseye, sevda özlem, arzu vs. nedir bilmezdik. İşsizlik, stres kavga dövüş nedir onu da bilmezdik. En acımasız kavgamiz güreşmekti. Sırtı yere gelen pes eder, hayat kaldığı yerden güle oynaya devam ederdi.
Fakat en büyük hayalimiz büyümekti. Büyüyünce o günleri arayacağımızı, özleyeceğimizi bilmeden...
Kays Mahfi
"Gözlerindeki sevgiyi kalbindeki ihaneti unutmam"
Düne kadar 'ben onu Allah'a havale ediyorum ' diyordum. Ama şimdi herşey değişti. Hakkım helal değil sana bu saatten sonra canının yanması için elimden ne geliyorsa yapıcam. Tek bir dileğim var. Umarım bir gün bir kızın olur. Ve senin bana yaptıklarını bir başkası da kızına yapar. O zaman anlarsın canımın ne kadar yandığını (yanlış anlaşılmasın aşk meselesi değil) ölmeden önce biri beni dinlesin istiyorum. Ama öyle yalandan değil ha...🍃
Anılar zaman geçtikçe hafızada kendini hep
Gösterir. Hiç unutmam lise birinci sınıftaydım , ee tabii o zamanlar edebiyat öğretmeni olmak istiyorum , gözüm edebiyat dışında bir şey görmüyor. Çok sevdiğim edebiyat hocamın yanına gittim, o da beni çok severdi tabii. Hocam ben edebiyat öğretmeni olmak istiyorum , ne yapmam gerekli diye sormuştum. O da bana olmak istiyorsan bol bol kitap okuman lazım dedi bana tabi o zamanlar kitap okuma alışkanlığım pek yokdu . Önüme kendi kitabı olan suç ve ceza kitabını vurdu koydu masaya olmak istiyorsan bu kitaplardan başlaman lazım dedi al oku, 2 hafta sonra verirsin dedi, tabii içimde bir tedirginlik acaba bitirebilir miyim diye düşünceler...
Sonra kitabı alıp eve geldim kitap o kadar sürükleyiciydi ki kitabı elimden bırakamıyordum .geldiğim nokta Rodya Raskolnikov'un cinayeti işlemesi masum olan lizavetayı da öldürmek zorunda kalması.
Tam o esnada cinayet işlenicek gözlerim Kitap'a adeta dalmış durumdaydı ki gecenin de saat 1 i televizyon ışığında okuyorum, babam kalk yat uyu diye sesleniyorum babam, yeter kaç saattir okuyorsun zaten yat uyu dedi. Babama karşı koyamayıp yatmak zorunda kaldım. Kitabın o kadar etkisindeydim ki geceleyin rüyalarımda görüyordum , Raskolnikov Raskolnikov diye sayıklamışım geceleyin sabah uyandığımda babam bundan sonra senin ismin Raskolnikov dedi. Ve daha sonra kitabı bitirdim ,hocama teslim ettim.
Şu an yüzbinlerce karakterle rodya gibi haşir neşir halindeyim .şimdi kitapların müptelası olup kaldım...
#kitaosevgimisağlayankitap
#suçve ceza
Ya sizlerin sizlerinde hayatını değiştiren kitabınız var mı yada anınız.
Benim Kararlarım
Bundan tam 10 yıl önce çıktığım bu yolda başlarda ürkek bir kız çocuğuydum.
Korkuyordum hatta çok korkuyordum. Herkes bana neyi nasıl yazmam gerektiğini ve hatta neyi nasıl yapmam gerektiğini söyledi.
Hiç unutmam bir gün bir öğretmenim bana aktif ve sosyal bir öğrenci olmamam konusunda tavsiyede de bulunmuştu.Ona göre sadece ders çalışmalıydım.
Herkes aynı hayatta
Kendini bir şey sanma
Ne kadar çok bilirsen
O kadar bela başa
Sen bilirsin aslında
Aklımdan geçenleri
Zaman herşeyi çözer
Şu beklemek olmasa
Gözlerimi açsamda, sen çıksan karşıma
Gel beni azad et, kayboldum karanlıkta
Ben bizi unutmam, gitmek yakışmaz bana
Yolcuyuz hayatta, sen gel otur yanıma
Rezan Arjin Şiirleri
Sen hiç sana acı veren birini sevdin mi?
Hatta bir daha görüşmemek üzere senden gittiği halde, belki bir gün arar diye bekledin mi onu?
Zaman durmaz, zaman hep geçer zaten. Ama sen geçen zamana inat geçmeyen bir yarayla uyandın mı her sabah?
Yarı uykulu gözlerle telefona bakmaya çalıştın mı sabahın köründe, ya da gecenin bir yarısında bölünmüş uyku tenefüslerinde ?
Biz çok sevdik be...
Vallahi çok sevdik. Hiçbir şey olmamış gibi hayatımızdan giden, hayatımızı mahveden, katleden birinin bile yasını tutacak kadar çok sevdik. Onlar gününü gün ederken, bizim günümüz geceye karıştı. Çünkü bizim kalbimiz kırıktı, ne zaman alışmaya başlasak battı.
Yeniden hatırladık, bir daha ağladık...
Yine de ah etmedik,
Allah'a havale ettik.. .
Felaket kırdılar bizi, çok feci incittiler...
Bir gün biraz daha hafiflerse acım belki o zaman affeder yüreğim, ama yaşattıklarını ölsem unutmam..