",Oysa kitaplardan söz ederken sesin ne kadar farklıydı.."
Sayfa 15Kitabı okudu
"İnsan kendini anlatmaktan bıkıyormuş."
Sayfa 56Kitabı okudu
Gözlerinde ölen güneşin yası hakimdi...!!
Kaybediyordum, düzensizlik duruma hâkim olamamaktan kaybediyordum...!!
Bu şehir bana kendini unutturacak kadar geride kaldı...!!
_ Daha kaç kez ıskalayacağız hayatı olric ?
_ oklarımız bitene kadar efendim ...
_Bu yol nereye çıkar olric ? .
_ hiç bir yere efendimiz ..
_ hiç bir yer neresidir olric ?.
_ Doğru yeridir efendimiz ...
_ Gidelim mi ?..
_ vardık efendimiz ..
_ sustu mu olric ?
_ sustu efendimiz ..
_ bizde susalım mı olric ?.
_siz bilirsiniz efendimiz ...
_ Bizi susmasına kabul eder mi olric .?
_ Eder efendimiz ...
_ sevelim mi olric ? ..
_ sevmek nedir efendimiz ..?
_ sevmek vazgeçmektir olric ...
_ Vazgeçtiyseniz sevelim efendimiz ...
Gidenler sevinçliydi. Geride bıraktıklarına karşı ayıp olmasın diye üzgün görünüyorlardı
Birden Turgut aynı huzursuzluğun yaklaşmakta olduğunu hissetti. Kıskanç ve intikamcı bir duyguydu bu, biraz unutulmaya gelmiyordu. Gizlice büyüyor, eskisinden daha şiddetli bir biçimde ortaya çıkıyordu hiç beklemediği bir anda. Bir davranışta bulunmadan, onunla ilgili bir hareket yapmadan atlatılması imkansız gibi görünen bir duyguydu. Hüzünlü bir biçimde ele alınmayınca daha zalim oluyordu sanki. Kendisine saygı duyulmasını istiyordu. Küçük bir fırsat bulunca da Turgut'un içini ezen bir rahatsızlık olarak ortaya çıkıyordu.
"Midem iyi değil galiba." dedi. "Bana bir ilaç versene."
Söylediği sözlerden anında pişman oldu. Yine ihanet etmişti içindeki şeye. Bu şey, Selim'in ölümünden öte bir hüzün, ne olduğu belirsiz fakat sürekli ilgi isteyen bir duyguydu. Hem örtülmesi gereken hem de örtüldüğü ona hissettirilince kuvvetlenen bir duygu. Turgut çok ağır ve hesaplı olması gerektiğine inandığı bir hareketle yerinden kalkarak kitaplığa yürüdü.
Hem örtülmesi gereken hem de örtüldüğü ona hissettirilince kuvvetlenen bir duygu.
Seninde bu aydınlık içinde küçük bir ışığın olsun.
Sayfa 215 - İletişimKitabı okuyor