Her dakikanın son saniyesine oturmuşsan palavradan uzak durmak en iyisidir.
Bir yerde inancını kaybetmişti. Onu bulup geri getirmek için, nerede kaybettiğini bile hatırlamıyordu.
Bellek Hiçbir Köleyi Özgürleştiremez.
Okur Takip Önerileri
Her meziyet sonunda bir kusura varır; tutumlu cimriyle el ele verir, cömert müsrifle komşudur, Cesur kabadayıyla dirsek direseğedir, çok dindar demek biraz ikiyüzlü demektir.
Beni ya şımartın, ya da kapı dışarı edin!' diye bağırdı. 'yarı içtenliği dayanmam zor benim.'
Beni bir gün unutacaksan, bir gün bırakıp gideceksen, boşuna yorma derdi; boş yere mağaramdan çıkarma beni. Alışkanlıklarımı özellikle yalnızlığa alışkanlığımı kaybettirme boşuna. Tedirgin etme beni. Bu sefer geride bir şey bırakmadım. Tasımı tarağımı topladım geldim. Neyim var neyim yoksa ortaya döktüm. Beni bırakırsan sudan çıkmış balığa dönerim. Bir kere çavuş olduktan sonra bir daha amelelik yapamayan zavallı köylüye dönerim. Beni uyandır.
“İlk uyuşmazlığa düştükleri zaman birbirlerinden ayrılmalı insanlar, sonra bir çıkmaza giriliyor. Başından kesmeli, ilk yanılmada, ilk hayal kırıklığında son vermeli bu işe. Sonra başarısızlık bir alışkanlık oluyor, sıkılganlık bir huy oluyor. Burnunu çekmek gibi bir huy. İlk yalanı söyledikten sonra bir daha konuşmamalı.”
Korkuyoruz. Düşünmekten ve sevmekten korkuyoruz. İnsan olmaktan korkuyoruz. İnsana benzetirsek, onlara acımaktan korkuyoruz. İşin içine bir kere acıma girerse, ondan bir daha kurtulamamaktan korkuyoruz.
'Ben iç dünyama dönüyorum. Orada hayal kırıklığına yer yok.' -
"Fakat susmak da konuşmak kadar tehlikeli oluyordu artık."
Sizi hesaba katıp yola çıkanları büyük hayal kırıklığına uğratıyorsunuz. Ne diyeyim? Siz beni tanımıyorsanız, ben de sizi hiç bilmiyorum. Buna da üzülmüyorsunuz. Daha beter olun!
Hiç olmazsa mezar taşına yazın: Burada insanlara başka türlü hayran olan bir yatıyor.
"Beni ya şımartın ya da kapı dışarı edin. Yarı içtenliğe dayanmam zor benim.”