"Abim Deniz."
Bunu söyleyen bir "kardeş". Böyle bakarsak yabancı gelmez çoğumuza. Özeldir...
Bizler ciltli bir kitabı okuyor olabiliriz. Bu aşamaya gelene kadar zordur o fotoğraflara bakıp, o anları tekrar yaşamak.Yine de anlatmaya çalışmak abisini, abisinin yerine. Bir aile var, içinde evlat acısı, kardeş acısı.Nice ailelerde nice acılar olduğu gibi...Ve bir insanın fikirleri adına elinden alınmış yaşama hakkı.Ne hazindir ki "İdam" edilerek! Deniz Gezmiş ve Yusuf Aslan, Hüseyin İnan.
Siyasi görüşümüz her ne olursa olsun, adaletli olmak başka bir şey... Hamdi Gezmiş’in belgelerle anlatmak istediği gerçekler ve Can Dündar’ın kalemi bir araya gelince, "Deniz"leri o sayfalarda bulmak çok da zor olmadı. Benim için yeni bir his değil tabii ki ama fotoğrafların hüznünü taşıyorum desem yeridir. Size vereceği duyguyu bilmek isterseniz de, o adres en azından bir kitap kadar yakın...
Ve ben, Deniz Gezmiş’in bu şiiri sevmesini de bir rastlantı sayamıyorum.
"Bir gün nehirler gibi çağlayarak derinden,
Dağlardan, ormanlardan sana akacak mıyım?
Ey deniz, şöyle bir gün sana bakacak mıyım?
Elma bahçelerinden, fındık bahçelerinden? "
Ömer Bedrettin Uşaklı
