Dünyada zaten ne kalıcıydı? Hiç, hiç... Evet hiç!
Nadan ile sohbet etmek güçtür bilene
Çünkü nadan ne gelirse söyler diline
Gel zaman git zaman bir gün gelecekti ki artık kimse kimseye inanmaz olacaktı.
Yay gibi eğri olsam
Elde tutarlar beni!
Ok gibi doğru olsam
Yabana atarlar beni!
Sayfa 108 - İnkilap yayınlarıKitabı okudu
Vallahi billahi yok! Herkes yalancı, herkes dolandırıcı. Denemediğim ne hısım kaldı ne akrabam...
"Allah böyle doğruları dünya yüzünden eksik etmesin!"
İnsanlar ne tuhaftır. Fikrine, ümidine, arzusuna muhalif bir şeye rast gelince hemen bozulur.
Bu iki vücut eski ve yeni Türk kadınlığının karamsar ve teselli kabul etmez iki örneğiydi.
Biri, bir asır evvelki neslin son örneği, hayattan ziyade ölüme ve unutuluşa ait bir hatırası...
Diğeri, bugünün, bir asırlık mecburi ve uğursuz gelişmenin, başkalaşmanın narin ve tatmin olunmaz bir çiçeğiydi...
"...lakin insanların hayvanlığına nihayet yoktur!"
Derinlerine yuvarlandığımız karanlık uçurumun, bu ahlaksız ve bozukluk, vefasızlık ve bencillik, adilik ve miskinlik cehenneminin dibinde karamsar ve yabancılaşmış kıvranırken saf ve nurdan mazi, kaybolmuş bir cennetin hakikatten uzak bir serabı halinde karşımda açılır...