"Yay gibi eğri olsam,
Elde tutarlar beni!
Ok gibi doğru olsam,
Yabana atarlar beni!"
Sayfa 5 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
“Korkma, sen Türk’sün! Türkler hiçbir vakit, hiçbir yerde, hiçbir şeyden korkmazlar...”
İnsanın hayvanlığı yemekle; insanlığı, okumakla başlar.
Sayfa 137Kitabı okudu
Türk Romanı Kitaplığı
1. 
İntibah - Namık Kemal
2. 
Felatun Bey ile Rakım Efendi - Ahmet Mithat
3. 
Araba Sevdası - Recaizade Mahmut Ekrem
4. 
Taaşşuk-ı Talat ve Fitnat - Şemsettin
Sayfa 452Kitabı okudu
Beni üzen şeylerin hiç birini unutmadım.
Sayfa 5 - salkımsöğüt yayınları
"Parlak sözlere kapılıyoruz. Halbuki hakikat parlak sözler değildir. Mantıktır, muhakemedir."
Kalkın, ey ehl-i vatan!
Biz de şadan olalım,
Bu "Jön Türk"ün uğruna
Biz de kurban olalım...
İnsan ne tuhaftır!
Fikrine, ümidine, arzusuna ters düşen bir şeye rastlayınca hemen bozulur.
İçmem. Kumar oynamam. Eğlence sevmem. Kalabalıktan hazzetmem. En sevdiğim şey okumakla, düşünmektir.
Türk milleti uyanır ve birleşirse Müslümanlık alemi yüz milyonluk kuvvetli bir hadim kazanmış olur… Müslümanlık ancak Türklerin ve Türklüğün uyanmasıyla esirlikten kurtulacaktır!
Yerli edebiyattan , en çok , 
Ömer Seyfettin , 
Reşat Nuri Güntekin , 
Yakup Kadri Karaosmanoğlu , 
Sait Faik Abasıyanık , 
Faruk Nafiz Çamlıbel , 
Arif Nihat Asya, 
Orhan Veli Kanık , 
Attila İlhan , 
Cahit Sıtkı Tarancı , 
Orhan Kemal , 
Kemal Tahir , 
Sezai Karakoç , 
Peyami Safa , 
Tarık Buğra ve benzerlerini; dünya edebiyatından da , en çok , 
Fyodor Dostoyevski , 
Franz Kafka , 
Albert Camus , 
Jean-Paul Sartre , 
Lev Tolstoy , 
Gabriel Garcia Marquez , 
Amin Maalouf , 
Edgar Allan Poe , 
Oscar Wilde , 
Panait Istrati , 
Ernest Hemingway , 
Maksim Gorki , 
Victor Hugo , 
John Steinbeck , 
Anton Çehov , 
Charles Dickens , 
Virginia Woolf , 
Marcel Proust ve benzerlerini beğendiğini biliyoruz.
Sayfa 217 - :DKitabı okudu
Yay gibi eğri olsam
Elde tutarlar beni!
Ok gibi doğru olsam
Yabana atarlar beni!
Sayfa 108 - İnkilap yayınlarıKitabı okudu
"...lakin insanların hayvanlığına nihayet yoktur!"
Bu iki vücut eski ve yeni Türk kadınlığının karamsar ve teselli kabul etmez iki örneğiydi.
Biri, bir asır evvelki neslin son örneği, hayattan ziyade ölüme ve unutuluşa ait bir hatırası...
Diğeri, bugünün, bir asırlık mecburi ve uğursuz gelişmenin, başkalaşmanın narin ve tatmin olunmaz bir çiçeğiydi...
Dünyada zaten ne kalıcıydı? Hiç, hiç... Evet hiç!
