Ocak ayının başında 
Ayşe Ümit Karabacak'ın 30 gün yazı planına başlamaya karar vermiştim ama her gün yazmak yerine aklıma geldikçe yazıyordum. Üçüncü planın sadece ilk gününü yazmışım ve bugün ikinci günden devam etmeye, "Geçtiğimiz yıl hayattan en iyi öğrendiğin şey." kısmını yazmaya karar verdim.
Bu yazıyı geçen yıldan öğrendiğim
Bir çocuk ne dövülerek ne de iyiyi amaçlayan sözcüklerle başkalarını sevmeyi öğrenebilir. Hiç bir vaaz , açıklama , iyi örnek gösterme , tehdit ya da yasaklama çocuğu sevebilen bir insan haline getiremez. Kendisine vaaz edilen çocuk , başkalarına vaaz etmeyi öğrenir. Dövülen çocuk başkalarını dövmeyi öğrenir. Bu şekilde iyi bir vatandaş , cesur bir asker , dindar bir Yahudi , Katolik , Protestan ya da ateist hatta sadık bir psikanalist yetiştirebilirsiniz. Ama gerçekten yaşadığını hisseden , özgür bir insan yetiştiremezsiniz. Gerçekten sevebilme kapasitesinin kapılarını açabilen tek şey , çocuk yetiştirebilmek için yapmaya mecbur olduğumuzu sandığımız şeyler değil , kişinin gerçekten yaşadığı hissi ve özgürlüğüdür.
Örnek İnsan Yetiştirebilmek İçin
Yazar Gülten DAYIOĞLU: "Bizi yabancı medya kuşatmış. Birtakım boyalı kitaplar çocuklar için getiriliyor. Çocuklarımız kuşatma altında. Bir kültürel yozlaşma yaşanıyor. Çocuk, bir kavram kargaşası içinde bocalıyor. Kendi ülkesini tanımadan yabancı bir kültürle karşı karşıya getiriliyor. Hangisini tercih etsin? Bir film izliyor, sonra kitabevine gidip o filmin kitabını alıyor, yarım saat içinde okuyup atıyor. Ben içimize kapanalım, sadece kendimizle yetinelim demiyorum. Ufuklarımızı sürekli genişletelim ama bir süzgeçten geçirerek bunları alalım. Çocuğun önce kimliği belirlensin. Hangi toprağa ait, bunu bilsin." önerisinde bulunuyor.
Sayfa 75 - Bilge YayıneviKitabı okudu
