Çok uzağa götürdü bu kitap beni. Birde çok yakına… uzak nokta 8.sınıfta öğretmenimizin yaş otuz beş şiirini açıklaya açıklaya anlatması, yakın nokta yaşımın hızla şiire yaklaşması. Daha da bir yakın nokta, şairin şiirlerinde nüksettiği ölüm, her nefes alışımızda ya da veremeyişimizde…. “Abbas” dedi şair, şiiri Çetin Tekindor çok güzel seslendirmiş….
Geceye, gündüze, şafağa, en zifiriye sıklıkla zikretmiş. Kitap bittiğinde insan bir duruyor, artık nerde ölüm geçse şiirini bu şair yazmış demek istiyor. Ölüme, gidene, kalana birer dize armağan etmiş gibi. Bir de kitap bittikten sonra aklımda diğer okuduğum şairlerden bir kaç şiir alıntıları canlandı
“ kapı kapı bu yolun son kapısı ölümse,
Her kapıda ağlayıp o kapıda gülümse. “ ( N.F. Kısakürek)
“Ölüm bize ne uzak, bize ne yakın ölüm
Ölümsüzlüğü tattık bize ne yapsın ölüm” ( E. Beyazıt)
“Ölüm geliyor aklıma birden ölüm
Bir ağacın gölgesine sarılıyorum” ( C. Süreya)
“Ölmek değildir ömrümüzün en fecî işi,
Müşkül budur ki ölmeden evvel ölür kişi.” ( Y. Kemal)
…
Güzel bir kitaptı…
