Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
ceren
ceren
@ouroboros__
15 okur puanı
Ocak 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sonlara doğru spoiler içerir paragraf başında belirteceğim, ona göre okuyunuz.
2.5/5
İlk üç sayfa yazılmak için yazılmış zorlama sayfalar gibi hissettirdi. Kelimeler tıkanıp kalıyor gibiydi. Belki yazar bunu, bir insanın yazdığı günlük sayfaları olduğu için bilerek tercih etmiştir bilemiyorum ama giriş sayfaları okuyucuyu hikayeye davet etmeli
Çok az miktarda spoiler içerebilir.
Distopik kurguları okumaktan keyif alan okuyuculara kesinlikle tavsiye ederim.
Akılda “nasıl olur ki bu?” sorularıyla okumaya başlanan, okudukça daha kötüsünün olmasını beklediğiniz ve daha kötüsü gerçekleşirken hayır bu kadarı da olmamalıydı diyerek insanlıktan bir parça ümitli olmaya çalıştığınız bir roman.
Öncelikle kitap sosyal medyada çokça övüldü hatta altı çizili bir sürü postitli halini de gördüm ve dedim tamam herhalde bu kadar insanın bir bildiği vardır. Vardır sanmıştım ama üzülerek söylemeliyim ki benim için bu kitabı okumak neredeyse bir işkenceye dönüşecekti.
Olayların sürekli tekrar etmesi, aradaki iletişim kopukluğu, bazı olayların kesinlikle bir nedeni olmayışı, betimlemelerin neredeyse hiç olmayışı.. bunlar beni fazlasıyla uzaklaştırdı kitaptan. Kitabı yarılayana kadar hep hadi asıl olaya gir artık diyip durdum ve yarısından sonra olayların hep tekrar edeceğini anlayıp kabullenerek okumaya devam ettim.
Ana karakterlerimiz birbirlerine çok aşık olduğunu, birbirleri olmadan yapamadıklarını ve karşı koyamadıklarını hem sözle hem de hareketleriyle ne kadar ortaya koysalarda en ufak pürüzde birbirlerinin hayatlarından yokoluyorlar. İkisinin de aidiyet duygusu yok, birbirlerinin yanındayken olduğunu iddia etselerde bu duyguya alışık olmadıkları için her seferinde birbirlerini bir noktada yolda bırakıp farklı yönlere gidiyorlar.
Uzun lafın kısası bunu anlatmak için bu aylar sonra yazılarıyla benzer olayların tekrarına gerek var mıydı? Bence yoktu. Normal bir hikayeyi, normal insanlar başlığı altında okumuş hissettim. Normal olmaya çalıştıklarını ifade eden iki ana karakter gerçekten hayatın içinde belki biraz daha derinlikli ve her insan gibi kendi içsel sorunları olan iki normal karakterdi.
