ŞEYTANI BİR DE ŞÖYLE DÜŞÜNÜN!
Dinlerde, inançlarda genellikle kötülüğü temsil eden bir figür hep vardır. Çoğu zaman "şeytan" denilir ona. Tüm günahların sorumlusu olarak onu görür insanlar ve "Şeytan beni yoldan çıkardı." derler. Öyle ya Adem ve Havva'yı da cennetten kovdurtan o değil miydi? Peki şeytana farklı bir bakış açısıyla bakmayı denediniz mi
İn miyim, cin miyim?
Etraflıca düşündükten sonra kendi kendime konuştuklarımı burada paylaşayım da kafanızı şişireyim istedim. Efendim 1990 senesinin Ekim ayının ilk günü dünyaya gözlerimi açmışım. Gel zaman git zaman ilkokula başlamışım. Af buyurun da hafızam pek iyi değil. Bana öyle dediler. İnanmış bulundum. Bir iyi, bir kötü olurdu notlarım. Ailede huzur olmayınca ne söylesek nafile. Biz de ne yapalım? Kitaba dair ne bulduysak okumuş olduk.
Serseri olmaktansa gireyim de bir sınava adam olayım diye düşündüm. Girdim. Allah yürü ya kulum dedi. Kazandık. Okuduk. Öğretmen olduk. Yazdık. Çizdik. Nice çocuklar geçti elimizden.
Geçiyor da halihazırda. Hayata başlayalı otuz dört, mesleğe başlayalı on sene olmuş.
Öyle çok hevesli biri değilim. Şiir yazarım. Orhan Veli'ye hayranım. Hayal kurarım. Hiçbiri olmaz gerçek. Çok düşünürüm. Elime geçen olmaz. Çok çay içerim. Şekersiz olacak. Yoksa alamam çayın tadını. Tek kusurum sinirli olmak. Kendimi pek bir çirkin bulurum. Sadece ben bulmam ki. Herkes bulur. Aman, en önemlisi kalp güzelliği demeyin! En sevmediğim şey yalandır. Söylemem desem yalan olur. Bunun gibi vardır mutlaka tuhaf huylarım. Ne diyelim? İn miyim, cin miyim? Acaba ben kimim?
Feride; ruhun, mürekkebin hayatımda sanki.
...Öyle gözler armağan edilmiş ki bana, söz gelimi sen ''Aa kuşlar geçiyor'' deyip alacaksın şekerimi elimden, ben bakarım tereddütsüz ve o kuşları görürüm. Olmadığını ikimiz de bilsek de ben bir sürü kuşlar kurarım, bir görünür bir kaybolur güneşe gider onlar, pike yapar, yarışır onlar. Gökyüzü aydınlık, bulutlar mavidir, hem pamuk şekeri senin ellerine daha çok yakışır. Bir yalana gönüllü inanmak olur o zaman da aşk...
Birlikte bir tepeye doğru aynı adımlarla çıkabiliriz..
Ulaştığımız yerde iki kaya ya ayrı ayrı oturabiliriz, mesela açtığın müziğe dinlerken sana eşlik edip dinleyebilirim..
Yıllarca birbirimizden habersiz yaşayarak hiç olmayacak bir yerde karşılaşabiliriz..
Göz göze gelince herşey anlaşılabilir
Uzaktan uzağa bakışabiliriz, duygularımız bir
"Babam öyle gözler armağan etmiş ki bana ,söz gelimi sen “aa kuşlar geçiyor” deyip alacaksın şekerimi elimden .Ben bakarım tereddütsüz ve o kuşları görürüm olmadığını ikimizde bilsekte. Ben bir sürü kuşlar kurarım; bir görünür ,bir kaybolur. Güneşe gider onlar pike yapar yarışır onlar. "
KALBİMDEN İLK GEÇİŞİNİ ÇİZİYORUM
Yüzünü çok ezberledim senin,
Sen bile bilmiyorsun kendini öyle.
Bana bir tabir şöyle sen öyle olasın,
Şuan emin oldum ki "güzel" çok az...
Hayalle gerçeği karıştırdım,
Hepsi de çok güzel sen oldu.
-Babam öyle gözler armağan etmiş ki bana
Sözgelimi sen
Aaa bak kuşlar geçiyor diyeceksin ,alacaksın şekerimi elimden
Ben bakarım, tereddütsüz. Ve o kuşları görürüm.
Olmadığını ikimiz de bilsek de...
Ben bir sürü bir sürü kuşlar kurarım
Bir görünür bir kaybolur güneşe gider onlar
Pike yapar ,yarışır onlar
Gökyüzü aydınlık, bulutlar mavidir.
Hem
babam öyle gözler armağan etmiş ki bana; söz gelimi sen, aa bak kuşlar geçiyor diyeceksin alacaksın şekerimi elimden.
ben bakarım. tereddütsüz.
ve o kuşları görürüm, olmadığını ikimiz de bilsek de. ben bir sürü bir sürü kuşlar kurarım. bi görünür bi kaybolur, güneşe gider onlar.
pike yapar yarışır onlar.
bir yalana gönüllü olarak inanmak olur o zaman da aşk.
bir yalanı mümkün kılma çabası olmaz mı o zaman da aşk?