Herkes,bütün şehir,bütün ülke mi kör,gözleri gören birkaç kişi kalmış bile olsa,onlar da gördüklerini söylemiyor,susuyorlar. (s.225)
Jose Saramago,kör olma metaforu üzerinden insanların bencilliğini,saldırganlığını,bilinçsizliğini,duyarsızlığını çok çarpıcı,sarsıcı hatta yer yer dehşete düşürücü ve oldukça düşündürücü bir şekilde anlatmış.
Bir adamın kırmızı ışıkta arabasında beklerken birdenbire kör olmasıyla başlıyor ve körlüğünün sebebine dair hiçbir tıbbi açıklamama bulunamıyor.Sonra körlük bir bulaşıcı hastalık gibi bütün ülkeye yayılıyor.Kitapta yalnızca bir karakterin gözleri görüyor ancak körler ülkesinde gözleri görmenin çok tehlikeli olacağını,onu kullanmak isteyeceklerini -haklı olarak- düşünerek kör olduğunu gizliyor.Herkesin kör olduğu ve bu yüzden her şeyin kaosa sürüklendiği bir ülkenin ne hale gelebileceğini bu kitabı okuyana kadar hayal etmek bile çok zor.
Daha fazla ayrıntıya girmeye gerek görmediğim gibi okuduğum kitaplar arasında beni en çok etkileyen,sarsan kitap olduğunu söylemeliyim.Herkes mutlaka okumalı.