Her şeye gerçek alçakgönüllülükten, zaaftan ve kayıtsızlıktan dolayı tahammül eden insanları, her şeye katlanmak zorunda bırakmak belki de insan mizacının gereğidir.
Kalabalık içinde yalnız yaşamak, kalabalık içinde gezip, birlikte bir köşeye kaçmak; işte asıl zevk budur. İnsan kalbi, birbirine bağlılığın ne demek olduğunu işte o zaman anlar.