'Hepimiz, bir gün birbirimizi bırakırız. Ölür, değişiriz daha çok da değişiriz en iyi arkadaşlarımızı bile eskitiriz; ama seni bir gün bıraksam bile, sana benden bazı şeyler geçmiş olacak. Beni tanıdığın için değişik bir kişi olacaksın kaçınılmaz birşey bu...' demişti
Sayfa 312Kitabı okudu
Kedilerin kenti ile insanların kenti iç içeydi ama aynı kent değildiler. Arada bir farkın olmadığı zamanı pek az kedi anımsar
Sayfa 122Kitabı okudu
Dünyayı ve dünyada yaşayanları iyi tanımış ve bulduklarını da
beğenmemiş bir insanın yorgun acılığı vardı yüzünde.
Sayfa 8Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
dünya bir düştür. evet, dünya... ah! evet, dünya bir masaldır.
Düşünüyorum, öyleyse varım. Oldukça makûl. Fakat bundan tam tersi bir sonuç, varolmadığım, bir düş olduğum sonucu da çıkar: Düşünen bir adamı düşünüyorum. Düşündüğümü bildiğim için, ben varım. Düşündüğünü bildiğim için, düşlediğim bu adamın da varolduğunu biliyorum. Böylece o da benim kadar gerçek oluyor. Bundan sonrası çok daha hüzünlü bir sonuca varıyor. Düşündüğünü düşündüğüm bu adamın beni düşlediğini düşlüyorum. Öyleyse gerçek olan biri beni düşlüyor. O gerçek, ben ise bir düş oluyorum.
Bana güvenini ver dedi Aes Sedai.
Omuzlarımda gökleri taşıyayım.
Güven ki en iyisini bileyim ve yapayım.
Ki diğerlerine de göz kulak olayım.
Ama güven büyüyen kara tohum rengidir.
Güven akan yürek kanı rengidir.
Güven ruhun son nefesinin rengidir.
Güven ölüm rengidir
Sayfa 747Kitabı okudu
