Piyer tutsaklıkta, aklıyla değil, bütün varlığıyla, bütün yaşamıyla
insanın mutluluk için yaratılmış olduğunu,
mutluluğunu da kendi içinde taşıdığını,
mutluluğun insanın kendi ihtiyaçlarını karşılamaktan ibaret olduğunu,
bütün mutsuzluğun da yoksunluktan değil, fazlalıktan ileri geldiğini anlamıştı.
Anlamıştı ki acının da, özgürlüğün de sınırı vardı ve
mutlulukla mutsuzluğun sınırı birbirine çok yakındı...