Bir gece ansizin gelebilirim
Bu kadar yürekten çağırma beni
Bir gece ansızın gelebilirim
Beni bekliyorsan, uyumamışsan
Sevinçten kapında ölebilirim
Belki de hayata yeni başlarım
İçimde küllenen kor alevlenir
Bakarsın hiç gitmem kölen olurum
Orta Kat
Varlık âleminde görünür ve görünmez her şey insana âşıktır. Her şey sessiz bir vurgunlukla şu özleyiş yalvarasını okur: "Beni anla, beni yen, beni kullan. Yaradılışımın mânâsına kavuşmaklığın senin eline verilmiştir, âdemoğlu beni hasretime ulaştır, senin zafer anıtında ben malzeme olayım..."
Sayfa 260 - Kubbealtı külliyâtı3 13. BaskiKitabı okudu
"Sanma gönül dinlenir
Ufukta gün batınca.
Bunalırım kederle
Gece gelip çatınca.
Bakışlarım puslanır,
Gönül dağım sislenir,
Gözpınarım ıslanır
Sevgi kuşu ötünce.
Sevgi yaman bir gerçek;
Yâr uzakta bir çiçek.
Sevgim sürüp gidecek
Tâ dirliğim bitince.
Bir güzeli özleyiş...
İşte en güzel deyiş!
Ömür tüket,gönül deş
Sevgi seni tutunca.
Yârı her bir anışım
Bir ölümdür,tanışım!
Belki diner yanışım
Son uykuya dalınca..."
Bir bekleyiş,bir özleyiş,
Gönüldeki güzeli sözlerle süsleyiş...
Neden o çok sevene "unut,bekleme!"derler,
Oysa seven ümitsiz olsa da bekler...
Kal dersen, dağlarca severim seni,
Bir deniz olurum ayaklarında,
Aşk bu, özleyiş bu; hiç belli olmaz;
Kalbim duruverir dudaklarında!
Ümit Yaşar Oğuzcan