Bazı günler bir taş yığını, kuru bir ağaç ya da pencere demiri gibiyim, katı, duyarsız.
-İnci Aral
Şöyle yalnız ikimiz,
göz göze bir pencere önünde, yalnız ellerimizin fısıltısı
yıldızlarla dolu bir gecenin seslerini dinlesek!
Tren raylarının kenarına sıralanmış rengarenk çiçekler olduğunu söylüyorlar. Ama bizim vagonda pencere yok.
Modern yaşam bir pencere kadar dar dairelerden oluşuyor!
Kendimizi avutuyoruz sadece.
Gönlümüz Ege’de bir koyda?
Ama biz boktan yaşamlarımızda bok kokan pencereler önünde duruyor bekliyoruz.