Bakmalar görüyorum bütün gün türlü bakmalar
Pencere bakması, sabahlar bakması, yeşil otlar bakması
Hepsi de beni buluyorlar, hepsi de bir yağmur uysallığında
Gördüm suyun ki yumuşak, gördüm ağacın ki katı
Gördüm ama şey! gördüm ama nasıl! gördüm ama bu kadar göz!.
Aynı bir gözler denizi, aynı bir o kadar canlı..
Duymakla, atların çıngıraklarından duyduğunu
Bir ateş yakımını dağda
En korkulu çağ bu, onu altımızdaki şehirlerden çıkarıyoruz
Küflü ev süsleri, geyik durmalı bir hayvan
Bizi bakmaya zorlayorlar ayrıca.
Şimdi bir aydınlığı durduruyor
Beyazlar giyinmiş üç kişi
Deli ediyor onları boşlukta
Bir pencere az
Bir pencere kaybola kaybola..
Niçin seninle bir pencere kenarında oturup konuşamıyoruz?
Niçin rüzgarlı sonbahar akşamlarında, sessizce yan yana yürüyerek ruhlarımızın konuştuğunu dinleyemiyoruz?
Niçin yanımda değilsin?
Sabahattin Ali
Kadın sustu.
-SARILDILAR
Bir kitap düştü yere...
Kapandı bir pencere...
-AYRILDILAR...
Sayfa 29Kitabı okuyacak
Derdin varsa git denize anlat. Kedilere, bulutlara anlat. Pencere pervazında çiçeklere anlat. İnsana dert anlatılır mı hiç?
Aşık Veysel
Bizi hüznümüzle yargılayın. Pencere kenarında bir sigara boşluğunda vurun kalbimizden. Bize bu yaraşır, en çok da bu yakışır. Kalbimizden vuruluruz. Aşkla vuruluruz, acıyla vuruluruz, haksızlıkla vuruluruz, vurgunla vuruluruz. Vurulduğumuz bilumum şeyler bizi yenik kılar. Yenilgimizle oturur gurur duyarız.
Sayfa 82Kitabı okuyacak
"Niçin seninle bir pencere kenarında oturup konuşamıyoruz? Niçin rüzgarlı sonbahar akşamlarında, sessizce yan yana yürüyerek ruhlarımızın konuştuğunu dinleyemiyoruz? Niçin yanımda değilsin?"
Kürk Mantolu Madonna
Şiirsiz bir mânevî âlem, mânevî âleme pencere açmamış bir şiir dünyası olabilir; ama yoksul dünyalar olarak.
Sayfa 52Kitabı okudu
Macera Ekspresi - Dünyanın Dışına Açılan PencereÖzgür Balpınar · Timaş İlk Genç Yayınları · 202264 okunma
Gözlerim, kulaklarım, tüm duyularım sabahtan geceye, geceden sabaha kadar hiç beslenemiyordu. İnsan kendi bedeniyle ve masa, yatak, pencere, lavabo gibi sessiz nesnelerle baş başa kalıyordu; simsiyah bir sessizlik okyanusunun içindeki cam fanuslu bir dalgıç gibi, dünyayla bağlantısını sağlayan ipin koptuğunu fark eden ve bu sessiz derinlikten asla çıkamayacağını bilen bir dalgıç gibi yaşıyordu.
Yüzler, hayatın yüküyle değişir ancak gözler, eski zamanlara açılan bir pencere olarak kalır...
Sayfa 256Kitabı okuyor
Canıım Sohrab, nasıl güzel yazmışsın..
Doğunca sabahları güneş, doğalım.
Uçurtalım heyecanları.
Fezâ, renk, sedâ, pencere idrâkine nem çalalım.
Oturtalım gökyüzünü iki “varlık” hecesi arasına.
Doldurup boşaltalım ciğerlerimizi sonsuzlukla.
İndirelim kırlangıcın omuzundan bilim yükünü.
Adını geri alalım buluttan,
Çınardan, sivrisinekten, yazdan.
Yağmurun ıslak ayaklarında çıkalım sevgi tepesine.
Açalım kapımızı beşere, nûra, bitkiye, börtü böceğe.
Belki de budur işimiz:
Nilüfer ile asır arasında
Gerçeğin sesi peşinde koşmak..
