İnsan bir ad bir sözcük istiyor. Haykırmak istiyor. Çözümü bulduğunu, bunalımın kaynağına indiğini haykırmak istiyor. Bu abuk subuk karmaşık laf yığınından sıçrayıp çıkmak, bu sözcük bataklığından kaçıp kurtulmak istiyor insan. Ama artık bir sıçrama taşıda yok, tutunacak bir dal da. Hayal gücünün dibini boylamaktan başka yol yok.
Georges Perec / Kayboluş
“Mutsuzluk üzerine atılmadı, üstüne çullanmadı; yavaşça sızdı, neredeyse tatlılıkla sokuldu. Büyük bir dikkatle yaşamına, hareketlerine, saatlerine, odana işledi, uzun süre gizli tutulmuş bir hakikat, reddedilmiş bir gerçeklik gibi; direşken ve sabırlı, incecik, zorlu mutsuzluk, tavandaki çatlakları, çatlak aynadaki yüzünün kırışıklarını, dizilmiş oyun kağıtlarını ele geçirip sahanlıktaki musluktan damlayan suyun içine girdi”
(Uyuyan Adam/Georges Perec)
“Hep aynı şeye baştan başlıyorsun, hep aynı yolları kat ediyor, hep aynı engellerle karşılaşıyorsun. Kimi şeylerden alnının akıyla çıktığını düşünüyor, ama her seferinde biraz daha gömülüyorsun …’’
Georges Perec
Le Monde'un Yüzyılın 100 Kitabı listesi
Begüm Çakır (klasik okur) vesilesi ile haberdar olduğum liste aşağıdaki gibi…
Sıra Kitap adı Yazar Yıl
1 Yabancı Albert Camus Nobel prize medal mod.png 1942
2 Kayıp Zamanın İzinde Marcel Proust 1913–1927
3 Dava Franz Kafka 1925
4 Küçük Prens Antoine de Saint-Exupéry 1943
5 İnsanlık Durumu André Malraux 1933
6 Gecenin Sonuna
''Çatlak aynanda hangi sırları, yüzünde hangi hakikati arıyorsun?''
Georges Perec, Uyuyan Adam
''Çatlak aynanda hangi sırları, yüzünde hangi hakikati arıyorsun?''
Georges Perec, Uyuyan Adam
Ben hayatım boyunca hep bi şeyler bekleyip durdum.yaşadığım hayat gerçek değildi de bir tür bekleyişti. Tüm hayatım (kimin umrundaysa) beklemek üzerine..
Goethe'nin Werther'i,Buzzattinin Drogo'su,Perec 'in Uyuyan Adam'ı ,Beckett'in Godot'su......
Bana iyi gelecek bir tek şey var artık. Benim yüzümü güldürecek bir tek kişi.. Büyük beklentilerim yok, kurduğum en baba hayal bile standart ve ortalama. İçinde rengi çok önemli olmayan panjurlar, ev oturmaları, adı Nar olan bir kız çocuğu ve ille de öpmeden uyumayacağım bir çift çıkık elmacık kemiği olan, bana ait, minik bir dünya. Hepsi bu kadar. Valla hepsi bu kadar, artan bir şey varsa alın aranızda paylaşın…Perec bir kitabında şey diyordu, insan mutluluğu yakalayamaz, insan mutluluğu tarif bile edemez. İnsan sadece nedensizce mutlu olur, nedensizce de mutsuz. Bu ikisini birbirinden ayıran herhangi bir çizgi falan da yoktur. Sadece hayat vardır, içinde her boku barındıran lanet bir hayat, sırası geldikçe de her şey yaşanır. O kadar.. Şimdi diyorum ki ben de Perec ustanın affına sığınarak, sıram gelmedi mi hala?